Najbardziej charakterystyczne jest oczywiście ocieranie się kota o nogi człowieka czy pobliskie meble. Kot wygląda wówczas, jakby owijał ogon wokół rozmaitych powierzchni. To zachowanie oznacza zazwyczaj zadowolenie z kontaktu z człowiekiem, dzielenie się swoistymi cząstkami zapachowymi kota (czyli feromonami), co dodatkowo działa Oto reakcja obronna organizmu. Jakieś farby, chemia gospodarcza o silnym zapachu. To podrażnia błonę śluzową nosa i oczu. Stąd łzawiące oczy kota. Choroba zakaźna: Niektóre choroby bakteryjne / wirusowe / grzybicze powodują uszkodzenie oczu. Na przykład wirus opryszczki, kaliciwirus. Każdy koci opiekun zna to zachowanie kota: słynne „baranki”, czyli szturchanie i ocieranie się głową. To oczywiście sygnał kociej sympatii; przejaw braku agresji i sposób na łagodzenie agresji u silniejszych osobników. Takie ocieranie ma również inne znaczenie. W ten sposób zwierzak zostawia swój ślad zapachowy. Błona na oczach kota. Witam! Mam problem z moim 10-miesięcznym kocurem. Około miesiąc temu zauważyłam u niego błonki nachodzące na oczy. Gdy jest śpiący lub się przebudzi błonki są bardzo duże, prawie na 1/3 oka. Wieczorem, gdy zaczyna harce wogóle ich nie ma. Poza tym kot ma apetyt, jest wesoły - w jego zachowaniu nie ma nic Najlepsza odpowiedź na pytanie «Jakiego koloru oczy mają pręgowane koty?» Odpowiedzi udzielił Monet Sylvester w dniu Sun, Sep 4, 2022 22:28 PM Kolor oczu nadaje im piękny wygląd, ale także wiele mówi o wyjątkowości tego kota. Dziwne objawy mojego kota - jaka to choroba? Mój kot od pewnego czasu zachowuje się dziwnie. Najgorsze jest to, że nie wiem co mu jest i widzę, że kot rzeczywiście się męczy, ale nie mogę mu pomóc. . Kocie choroby objawiają się szeregiem symptomów. Co powinno nas zaniepokoić? Twój kot chudnie? Kot kicha, kaszle bądź wymiotuje? Pojawiła się gorączka u kota i inne nieprawidłowe zachowania? Powinieneś natychmiast zareagować. Obserwując zachowanie kota możemy zauważyć pierwsze niepokojące sygnały. Każda zmiana w zachowaniu kota, która znacząco odbiega od jego charakteru, może być pierwszym objawem kociej choroby. Jak rozpoznać, że dane zachowanie zwiastuje chorobę kota, a nie przejściową zmianę humoru? Okazuje się, że koty wysyłają nam subtelne znaki. Na co więc zwrócić uwagę, by ułatwić weterynarzowi postawienie diagnozy? Dziwne zachowanie kota jako objaw choroby kota Powinniśmy zwrócić uwagę na wszelkie zmiany zachodzące w relacji kota z właścicielem. Jeśli nasz kot zaczyna unikać kontaktu, częściej niż zwykle przebywa w odosobnionych miejscach, nie wykazuje radości, gdy próbujemy nawiązać z nim relację, to należy zwiększyć swoją czujność. Niepokoić powinny nas również takie zmiany, jak lękliwość, niespokojność czy agresja kota skierowana w stronę domowników lub innych sygnały Istotne są także zmiany w zachowaniu podczas spożywania posiłków i załatwiania potrzeb fizjologicznych. Objawem choroby może być na przykład brak apetytu u kota bądź wzmożone pragnienie. Warto kontrolować także zachowanie zwierzęcia podczas oddawania moczu i kału. Jeśli zauważymy jakieś trudności w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, to koniecznie skontaktujmy się z lekarzem weterynarii. Alarmująca powinna być sytuacja, gdy kot załatwia się poza kuwetą, jeśli do tej pory nie miał problemów z utrzymaniem czystości. Tryb życia kota Jednym z pierwszych objawów choroby są zmiany zachodzące w poziomie aktywności. Zarówno znaczny spadek, jak i wzrost aktywności, powinien być dla nas sygnałem ostrzegawczym. Gdy zauważymy nieprawidłowości w ilości snu, czyli poważne zwiększenie lub zmniejszenie czasu poświęcanego na drzemki, to powinniśmy baczniej obserwować nasze zwierzę. Konieczne będzie dokładne zbadanie kota pod kątem występowania kolejnych objawów choroby, których przegląd zaprezentowany jest poniżej. Chory kot – objawy, które powinny nas zaniepokoić Jakie sygnały powinny wywołać w nas niepokój? Co może być pierwszym objawem kociej choroby? Poniżej przegląd symptomów, które mogą świadczyć o tym, że w organizmie kota zachodzą niebezpieczne kota osowiałość, nadmierna aktywność, agresja, unikanie kontaktu z domownikami, senność, niepokój, nadmierne miauczenie, częste przebywanie w ukryciu, inne znaczące zmiany w zachowaniu. Waga kota utrata wagi, nagły wzrost wagi. By odpowiednio wcześnie zauważyć te symptomy, należy regularnie kontrolować wagę zwierzęcia (na przykład raz w miesiącu). Co zrobić, gdy pojawiła się nadwaga? Dowiedz się, jak walczyć z nieprawidłową wagą u swojego i sierść kota sierść staje się matowa, nadmierna łamliwość, przetłuszczanie się sierści, stroszenie sierści, kot gubi sierść bądź pojawiają się wyłysienia, owrzodzenia, strupy, zgrubienia, ślady po ukąszeniach lub ślady pasożytów, uporczywe drapanie, nadmierne mycie się lub zaprzestanie mycia się. Uszy kota wszelkiego rodzaju wycieki z uszu, złogi woszczyzny, opuchnięcie małżowiny, drapanie uszu, tarcie uszu, kot potrząsa głową lub ją przekrzywia, pogorszenie słuchu kota. Nos kota wszelkiego rodzaju wycieki, suchy nos, uporczywe kichanie u kota. Oczy kota wycieki różnego pochodzenia, widoczna trzecia powieka u kota, zmiana barwy oka, łzawienie, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek u kota, zaburzenia widzenia. Jama ustna kota zmiana koloru dziąseł, kamień nazębny, odsłonięte szyjki zębowe, owrzodzenia, powiększone migdałki, wypadanie zębów, połamane lub ruszające się zęby, nieprzyjemny zapach z pyska, ślinienie się, tarcie pyskiem, brak apetytu, trudności w jedzeniu. Układ pokarmowy kota wymioty, utrata apetytu, nadmierne pragnienie, biegunka, długotrwałe zatwardzenie, zmiany w konsystencji i wyglądzie kału, obecność pasożytów w kale, uporczywe lizanie okolic odbytu. Układ moczowy kota trudności w oddawaniu moczu, inna częstotliwość oddawania moczu, zmiana wyglądu moczu, uporczywe lizanie okolic ujścia cewki moczowej. Układ oddechowy kota trudności w oddychaniu, szmery, świsty, zadyszka, zwiększenie częstotliwości oddechu, uporczywy kaszel, kichanie, oddychanie z otwartym pyskiem. Układ kostny i mięśniowy kota jakiekolwiek zmiany w chodzie utykanie, kot kuleje, opuchlizna kończyn, niechęć do ruchu, awersja do dotykania, miauczenie lub agresja podczas dotykania. Układ nerwowy kota jakiekolwiek drgawki u kota. Nie wspomnieliśmy jeszcze o dwóch podstawowych objawach choroby, czyli gorączce u kota oraz zmianach pulsu. Mierzenie temperatury, pulsu i ilości oddechów to bowiem badania, które powinien wykonać lekarz weterynarii. Kot u weterynarza Lekarz weterynarii może zapytać nas o pewne symptomy choroby. Zdecydowanie ułatwią one diagnozę, dlatego przed udaniem się do lecznicy, upewnijmy się, czy: u kota nastąpiła zmiana apetytu, kot się ślini, pojawiły się zmiany w oddechu, przede wszystkim dyszenie (jeśli tak, to w jakich momentach), zmieniła się częstotliwość oddawania kału i moczu lub ich wygląd, dotknięcie danej części ciała wywołuje u kota ból. Jeśli prosimy inną osobę o udanie się z kotem do weterynarza, to udzielmy jej odpowiedzi na powyższe pytania. Możemy również poprosić o zadzwonienie do nas już z lecznicy, dzięki czemu samodzielnie przekażemy niezbędne informacje lekarzowi. Nadciśnienie u kota Nadciśnienie tętnicze krwi u ludzi zwykle kojarzy się nam z chorobami serca. Jego występowania wiążemy też z nadmiernym stresem, niewłaściwą dietą, stosowaniem używek, otyłością itp. Faktem jest jednak, że i zwierzęta często dotyka ta „przypadłość”. Sprawa dziwna, tym bardziej, że przecież ani koty ani psy nie palą papierosów, nie stosują w nadmiarze używek w postaci kawy czy alkoholu, poziom stresu związany z przeżyciem jest relatywnie niższy, a i otyłość dotyka je stosunkowo rzadziej niż ludzi. Dlaczego więc nadciśnienie dość często diagnozowane jest u kotów, zwłaszcza tych starszych? Jakim chorobom towarzyszy i jak radzić sobie ze byt wysokim ciśnieniem krwi u kotów? Na te pytania odpowiadam w poniższym opracowaniu. Dowiesz się też: Jak zmierzyć ciśnienie u kota. Jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów. Jak leczy się nadciśnienie u kota. Ciśnienie tętnicze krwiJak zmierzyć ciśnienie u kota?Metody bezpośrednieMetody pośrednie mierzenia ciśnieniaJak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie?Co to jest nadciśnienie u kota?Nadciśnienie tętnicze u kotówNajczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotówKonsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kotaPostępująca przewlekła choroba nerekPowikłania w układzie neurologiczneWskazania do badania ciśnienia u kotówKiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota?Nadciśnienie u kota leczenieKiedy leczyć nadciśnienie u kota?Nadciśnienie u kota lekiNadciśnienie u kota dietaRokowanie Ciśnienie tętnicze krwi Ciśnienie tętnicze krwi to jest nic innego, jak siła, wywierana przez krew na ścianę tętnic, mierzona w czasie skurczu i rozkurczu serca. W momencie skurczu serca, gdy objętość krwi wypychana jest na obwód ciała, ciśnienie krwi jest najwyższe, natomiast w czasie rozkurczu – najniższe. Prawidłowa wartość ciśnienia u zdrowych kotów to 120/80 mmHg. Po co nam ta wiedza? Pomiar ciśnienia krwi w warunkach gabinetowych jest badaniem ważnym, zwłaszcza przy występowaniu innych jednostek chorobowych u kota. Gdy ciśnienie krwi z jakichś przyczyn wzrasta powyżej wartości referencyjnych i utrzymuje się na tym poziomie przez dłuższy czas, oznacza to, że w organizmie zachodzą szkodliwe procesy, z którymi nie do końca potrafi sobie on poradzić. Autoregulacja poziomu ciśnienia krwi jest obwarowana przez szereg mechanizmów, które odpowiedzialne są za utrzymywanie prawidłowych jego wartości. Jeśli więc pojawia się hipertensja, jest ona w większości przypadków oznaką jakiejś dysfunkcji. Jak zmierzyć ciśnienie u kota? Ciśnienie u kotów mierzy się za pomocą metod bezpośrednich i pośrednich. Metody bezpośrednie Tak zwane metody bezpośrednie (wewnątrznaczyniowe) pomiaru ciśnienia stanowią „złoty standard”, jednak ze względu na inwazyjność ich zastosowanie jest dużo rzadsze. Pomiar dokonywany jest za pomocą umieszczonego w tętnicy udowej cewnika tętniczego. Metody pośrednie mierzenia ciśnienia Metody pośrednie są: łatwiejsze do zastosowania, niewymagające sedacji, mniej stresujące dla pacjentów, prostsze technicznie. Polegają one na założeniu na kończynę lub ogon zwierzęcia nadmuchiwanego mankietu, który następnie napełnia się powietrzem do momentu uzyskania ciśnienia przewyższającego ciśnienie skurczowe. Powoduje to zaciśnięcie się tętnicy leżącej bezpośrednio pod rękawem. Następnie wraz ze stopniowym uchodzeniem powietrza z mankietu wykrywane są zmiany w wartościach ciśnienia. W zależności od techniki pomiaru otrzymywane są wartości: skurczowego, rozkurczowego, średniego ciśnienia krwi. Do metod pośredniego pomiaru ciśnienia krwi należą: Osłuchiwanie Technika ta – powszechnie stosowana u ludzi, u zwierząt jest dość trudna do przeprowadzenia… Z racji dostępności innych, łatwiejszych i czulszych sposobów – dość rzadko stosowana. Polega na umieszczeniu stetoskopu nad tętnicą tuż za mankietem i wysłuchiwaniu odgłosów towarzyszących spadkowi ciśnienia. Doppler ultradźwiękowy Metoda ta ocenia przepływ krwi jako zmianę w częstotliwości odbijanych dźwięków, związaną z ruchem przesuwających się krwinek czerwonych. Pomiar ten wykonywany jest zwykle na przedniej kończynie lub ogonie zwierzęcia, jednak można go również przeprowadzać na kończynach tylnych. Z reguły jednak spokojne koty najbardziej tolerują obecność zaciskającego się mankietu na przedniej łapie, a co za tym idzie – badanie jest łatwiejsze i szybsze. Pomimo, iż dzięki zastosowaniu tej techniki otrzymujemy jedynie wartość skurczową ciśnienia krwi, to jednak jest to metoda preferowana u kotów. Brak wartości rozkurczowego ciśnienia krwi w większości przypadków nie ma znaczenia klinicznego, a czułość metody dopplerowskiego przepływu krwi zapewnia dużą wartość diagnostyczną. Na poniższym wideo możesz zobaczyć jak mierzy się ciśnienie skurczowe za pomocą dopplera ultradźwiękowego Oscylometria Urządzenia wykorzystujące tę technikę wykrywają wahania ciśnienia, wynikające z uciśnięcia tętnicy przez mankiet. Do niedawna tradycyjne techniki oscylometryczne pomiaru ciśnienia u kotów były uważane za mniej wiarygodne i charakteryzowały się niską dokładnością, co wymuszało konieczność zwiększenia ilości pomiarów podczas jednego badania oraz uśrednianie otrzymanych wyników. Wprowadzenie najnowszych technik oscylometrii o wysokiej rozdzielczości pozwoliło zminimalizować wiele problemów związanych z tradycyjnymi metodami. Przy zastosowaniu oscylometrii otrzymujemy wartość ciśnienia skurczowego, rozkurczowego oraz wartość średnią. W przypadku tej metody mankiet zakłada się na nasadę ogona, ponieważ jest to miejsce najłatwiejsze do przeprowadzenia pomiaru i w najmniejszym stopniu generujące zafałszowania (chociażby ze względu na ruch zwierzęcia). U niektórych kotów – jeśli są one spokojne i niezbyt ruchliwe, możliwe jest umieszczenie rękawa na przedniej łapce, tuż poniżej łokcia. Metody fotopletyzmograficzne Urządzenie, które mierzy objętość krwi tętniczej poprzez osłabienie promieniowania podczerwonego. Jak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie? Pomiar ciśnienia krwi z gabinecie Niezależnie od zastosowanej metody pomiaru niezbędne jest zapewnienie optymalnych warunków przeprowadzenia badania. Koty są pacjentami trudnymi, a żeby otrzymane wyniki miały wartość diagnostyczną, powinny być powtarzalne. Jest to nie lada wyzwanie w przypadku silnie zestresowanych, wyrywających się i mruczących pacjentów. Dlatego też olbrzymi nacisk kładzie się na zapewnienie najbardziej optymalnego środowiska wykonania pomiaru. Zminimalizowanie czynników zewnętrznych, wpływających na wyniki, takich jak hałas, pośpiech, zbyt duża ilość osób, obecność innych pacjentów (w tym psów!) zasadniczo zwiększa wiarygodność i dokładność otrzymanych wyników. W przypadku badania kocich pacjentów zalecane są następujące procedury: Zapewnienie spokojnego i cichego pomieszczenia (z dala od innych zwierząt), ostrych, nieprzyjemnych zapachów, z jak najmniejszą liczbą personelu towarzyszącego. Kociak może przebywać w swoim własnym transporterze, na swoim kocyku, często zachęcam właścicieli do wcześniejszego użycia feromonów kocich (Feliway). Ważna jest aklimatyzacja. Przed przystąpieniem do badania warto zachęcić kota do zapoznania się z otoczeniem. Pacjent powinien spędzić w gabinecie 10-15 minut zanim rozpocznie się badanie, powinien również mieć szansę zapoznać się z otoczeniem oraz osobami w nim przebywającymi. Jeśli jest zestresowany i boi się wyjść samodzielnie ze swojego legowiska, nie należy wyciągać go z niego na siłę. Jeśli podczas wizyty będą z pacjentem przeprowadzane jeszcze jakieś inne czynności (np. pomiar temperatury ciała, pobranie krwi do badań itp.), zawsze należy rozpocząć od pomiaru ciśnienia. Późniejsze manipulacje na pewno zdenerwują futrzaka, co odbije się na zawyżonych pomiarach ciśnienia krwi. Personel. Bagatelizowana, acz szalenie stresująca dla naszego podopiecznego jest obecność innych osób w gabinecie. Pomiaru powinna dokonywać osoba uczestnicząca w aklimatyzacji, a przy badaniu kojący wpływ na badanego pacjenta ma jego właściciel. Zbytnia ilość obcych dla kota osób jedynie zwiększy u niego stres. Poskromienie asertywnego pacjenta. Dopuszczalne jedynie delikatne przytrzymywanie, bez potęgowania dodatkowego strachu. Jeśli kociak podczas unieruchamiania coraz bardziej się wyrywa i staje się niespojony, należy na chwilę zaprzestać badania i powrócić do niego w momencie, gdy kocie emocje trochę opadną. Dobrym sposobem jest wykonanie badania u kota znajdującego się w transporterze. Ułożenie pacjenta. Idealnie by było, gdyby futrzak przez cały okres badania zachował tę samą pozycję ciała. Powinien on ułożyć się w wygodnej dla siebie pozycji i pozostawać w niej w miarę możliwości zrelaksowany. Nie powinno się wymuszać pozycji bocznej. Poruszanie się kota, kręcenie, trzepanie łapką (tak niektórzy pacjenci próbują zrzucić niewygodny mankiet) wydłuża niepotrzebnie badanie i zafałszowuje jego wyniki. Wybór mankietu i miejsca wykonania pomiaru. Prawidłowa szerokość mankietu wynosi 30-40% obwodu miejsca, na które jest on zakładany (najczęściej kończyna przednia, nasada ogona, czasem kończyna tylna). Pomiar ciśnienia krwi. Przed przystąpieniem do właściwego pomiaru warto kilka razy napompować mankiet, by przyzwyczaić kota do dziwnego uczucia ściskania łapki czy ogona. Następnie należy zarejestrować 5-7 powtarzalnych pomiarów, oddzielonych od siebie 30-sekundowymi przerwami (pierwszy pomiar zwykle jest odrzucany) oraz obliczyć z nich średnią arytmetyczną. Wyniki wraz z uwagami dotyczącymi otoczenia, rozmiaru mankietu i jego umiejscawiania oraz pozycji ciała zwierzęcia zapisuje się w specjalnych formularzach. Jak wspomniałam wcześniej, optymalne ciśnienie u zdrowego kota wynosi 120/80 mmHg. Przy zastosowaniu metody oscylacyjnej wartość ta waha się od 123-125/86-88 mmHg, a w przypadku metody dopplerowskiej maksymalne ciśnienie skurczowe wynosi 118-120 mmHg. Jednakże w związku z silnym stresem u kotów, w rzeczywistości – w warunkach gabinetowych – te wartości mogą być dużo wyższe, dochodząc nawet do 160-170/100 mmHg. Zdarza się, że u bardzo pobudzonych zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartość 180/120 mmHg. Co to jest nadciśnienie u kota? Kiedy więc mamy do czynienia z nadciśnieniem u kotów? Gdy ciśnienie skurczowe przekracza 190 mmHg, a rozkurczowe 120 mmHg. U pacjentów z tzw. „szarej strefy”, u których uzyskuje się pomiary rzędu 160-190/100-120 mmHg można dopatrywać się podwyższonego ciśnienia, jeśli występują u nich objawy towarzyszące. W razie wątpliwości należy wykonać kontrolny pomiar ciśnienia po 7-14 dniach od wizyty. Nadciśnienie tętnicze u kotów Nadciśnienie tętnicze wynika ze zwiększonej pojemności minutowej serca i /lub zwiększonego oporu naczyniowego. Co to oznacza? Że objętość krwi wypompowywana przez serce w ciągu jednej minuty i/lub opór stawiany krążącej krwi przez ściany naczyń są większe, niż w warunkach fizjologicznych. Stawia to serce przed koniecznością generowania większej pracy, a także uruchamia pewne mechanizmy kompensacyjne, mające na celu ograniczenie szkodliwych skutków takiego stanu. Wysokie ciśnienie najczęściej stwierdzane jest u kotów w starszym wieku (około 10-15 lat) oraz u pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek lub nadczynność tarczycy. Z reguły pojawia się wtórnie do pierwotnej choroby. O nadciśnieniu u kotów mówimy więc, gdy pomiary ciśnienia krwi pokazują stałe podniesienie wartości ciśnienia skurczowego powyżej normy fizjologicznej. Zdarza się, że u zupełnie zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartości przekraczające wartości fizjologiczne, zwłaszcza u tych starszych pacjentów. Jednak nie wyjaśniono jak dotąd, dlaczego tak się dzieje… Faktem jest, że nadciśnienie tętnicze u kotów może być zarówno przyczyną, jak i skutkiem powstawania wielu stanów chorobowych. Nierozpoznane na czas może znacznie ograniczyć efektywność leczenia choroby podstawowej oraz doprowadzić do nieodwracalnych zmian narządowych. Najczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotów Nadciśnienie pierwotne (czyli takie bez uchwytnej przyczyny) u kotów występuje rzadko. U zdecydowanej większości pacjentów towarzyszy ono chorobie podstawowej, która predysponuje do takiego stanu. Najczęściej jest to: Nadczynność tarczycy. Jedna z najczęstszych przyczyn powstawania stanów nadciśnieniowych u kotów (aż około 87% przypadków). W jej przebiegu dochodzi do wzrostu kurczliwości mięśnia sercowego i zwiększenia pojemności wyrzutowej serca, a co za tym idzie – zwiększenia ciśnienia tętniczego. Niewydolność nerek. Druga (co do częstości) przyczyna nadciśnienia u kotów, występująca u 61% pacjentów. Jednym z ważniejszych mechanizmów wywołujących stan nadciśnienia jest wzrost oporu naczyniowego, będący skutkiem zmian kompensacyjnych, zachodzących w nerkach (zwężenie naczyń krwionośnych, retencja wody i sodu). Nadczynność kory nadnerczy. U kotów relatywnie rzadziej spotykana niż u psów. Na skutek nadmiernego wydzielania glikokortykosteroidów dochodzi do zwiększonego wydzielania katecholamin, a to z kolei uruchamia kaskadę hormonalną. W efekcie dochodzi do rozwoju nadciśnienia. Inne jednostki chorobowe, w przebiegu których dochodzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi u kotów to: cukrzyca, akromegalia, guz chromochłonny. Jak widać, wysokie ciśnienie tętnicze u kota nie jest zwykle stanem, które pojawia się „znikąd”. U niewielkiego procenta naszych kocich pacjentów rzeczywiście ma charakter idiopatyczny i po wykluczeniu ewentualnych chorób ogólnoustrojowych stwierdza się jego pierwotne tło. U większości kotów z reguły jednak nadciśnienie towarzyszy innym chorobom. Niezmiernie istotne jest, by w przypadku zdiagnozowania jakiejkolwiek z powyższych chorób, wykonać badanie tętniczego ciśnienia krwi i odpowiednio wspomóc terapię podstawową. To przyczyni się nie tylko do lepszych efektów leczenia, polepszenia samopoczucia kota, ale i zminimalizuje ryzyko rozwinięcia się groźnych powikłań narządowych. Konsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kota Apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2017/02/nadcisnienie-kota-objawy. Jpg” alt=”apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota” width=”800″ height=”566″ data-wp-pid=”3689″ /> apatia i szybkie męczenie się mogą wskazywać na nadciśnienie u kota Postępująca przewlekła choroba nerek Wiemy już, że w przebiegu niewydolności nerek często dochodzi do nadciśnienia. Jednakże może być także odwrotnie. Na skutek permanentnego podwyższenia ciśnienia skurczowego powyżej 160 mmHg dochodzi do uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz zmniejszenia liczby czynnych nefronów. W moczu pojawia się białko, a we krwi wzrasta poziom mocznika oraz kreatyniny. Klinicznie kot pokazuje objawy zwiększonego pragnienia oraz wielomoczu. Na skutek podwyższenia parametrów nerkowych u kota dochodzi do spadku apetytu, czemu towarzyszy apatia. Mogą pojawić się wymioty u kota. Powikłania w układzie sercowo-naczyniowym. W przebiegu utrwalonego nadciśnienia dochodzi do kompensacyjnego przerostu mięśnia lewej komory. Serce próbuje zaadaptować się do warunków zwiększonego ciśnienia, ulegając hipertrofii, co jednak skutkuje: zmniejszeniem objętości wyrzutowej, możliwymi zaburzeniami rytmu serca, spadkiem wydolności serca. Właściciel obserwuje u swojego kota: apatię, spadek apetytu, męczliwość, może pojawić się duszność lub inne objawy niewydolności serca. Retinopatie Jeden z najwcześniej stwierdzanych objawów nadciśnienia i najczęstszy w związku z tym motyw konsultacji. Przewlekłe nadciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia oczu – widoczne mogą być: wylewy krwi do siatkówki, ciała szklistego albo komory przedniej oka, odklejenie i zanik siatkówki, obrzęk siatkówki, zapalenie okolic naczyń krwionośnych, poskręcanie naczyń siatkówki, jaskra. Najczęściej obserwowanym przez właściciela objawem jest nagła utrata wzroku (związana z wylewem krwi do siatkówki i jej odklejeniem). Powikłania neurologiczne Gdy mechanizmy autoregulacyjne organizmu nie są w stanie sprostać skutkom przewlekle podwyższonego ciśnienia krwi, może dojść do krwotoku naczyniowo-mózgowego lub obrzęku mózgu. W takich sytuacjach pojawiają się objawy neurologiczne, jak: skręt głowy, depresja, drgawki, napieranie głową na przeszkody itp. Objawy takie pojawiają się najczęściej u kotów z ciśnieniem skurczowym przewyższającym 300 mmHg. Długotrwałe nadciśnienie wpływa na stan naczyń krwionośnych, i o ile te większe – duże i grube tętnice – jeszcze sobie z nim jakoś „radzą”, o tyle te najdrobniejsze – naczynia włosowate – ulegają zniszczeniu. Dlatego właśnie zmiany najczęściej dotyczą narządów zaopatrywanych przez obfitą sieć naczyń włosowatych: nerki, oczy, mózg. Wskazania do badania ciśnienia u kotów Nadciśnienie tętnicze u kotów oraz wszelkie sytuacje kliniczne, które mu towarzyszą stanowią pewnego rodzaju błędne koło patofizjologiczne. Zaistnienie jednego z tych stanów może prowadzić do pojawienia się kolejnego, co w efekcie skutkuje poważnymi zmianami narządowymi i/lub układowymi. Dlatego pomiar ciśnienia krwi powinien być standardową i szeroko dostępną metodą diagnostyczną, znajdującą zastosowanie zwłaszcza u pacjentów predysponowanych do pojawienia się nadciśnienia. Kiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota? Kiedy warto wykonać pomiar ciśnienia krwi u kota? Z całą pewnością najlepiej jest zdiagnozować nadciśnienie, zanim jeszcze pojawią się objawy ogólnoustrojowe, czyli kontrolne pomiary ciśnienia krwi przeprowadzać u kotów z grupy ryzyka: U wszystkich pacjentów z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak: niewydolność nerek, nadczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy, guz chromochłonny, cukrzyca, choroby serca, choroby oczu: silne osłabienie widzenia, krwotok do przedniej komory oka, odklejenie siatkówki, jaskra. U kotów starszych (powyżej 10-go roku życia). U kotów otyłych. Rutynowe badanie ciśnienia krwi powinno być również przeprowadzane u pacjentów, u których stwierdza się następujące objawy kliniczne: objawy neurologiczne: drgawki, dreszcze, zawroty, dezorientacja, oczopląs, kręcenie w kółko, napieranie głową na przeszkody, silne osłabienie, znaczny spadek aktywności kociaka, krwawienie z nosa, mocno zaczerwienione i gorące uszy (bez uchwytnej przyczyny), wylewy krwawe, krwawienia, krew w moczu, pękanie naczyń i wylewy krwi do oka, nienaturalne podniecenie, wydawanie dziwnych odgłosów, świadczących o pobudzeniu, duszności, szybkie męczenie się. Wskazaniem do pomiaru ciśnienia krwi są także wszelkie zabiegi chirurgiczne wykonywane w znieczuleniu. Monitoring polega na okresowym (co kilka minut) pomiarze ciśnienia i zapisywaniu otrzymanych wartości. Monitoring ciśnienia krwi u kota Zawsze po stwierdzeniu nadciśnienia u kotów należy dążyć do ustalenia przyczyny jego występowania. Jeśli jest to choroba ogólnoustrojowa, leczenie nadciśnienia u kota powinno przebiegać dwutorowo: Terapia choroby podstawowej (np. nadczynności tarczycy). Leczenie nadciśnienia. Należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi, ponieważ często po okiełznaniu choroby wywołującej, ciśnienie normalizuje się. W przypadku niemożności zidentyfikowania przyczyny nadciśnienia, wprowadza się terapię objawową. Kiedy leczyć nadciśnienie u kota? U każdego kota ciśnieniem skurczowym > 200 mmHg lub rozkurczowym > 120 mmHg, niezależnie od objawów klinicznych. U kotów z ciśnieniem krwi przekraczającym 160/100 mmHg, u których występują nieprawidłowości (np. zmiany w siatkówce, przewlekła choroba nerek), które mogą być wywołane lub nasilane przez utrzymujące się nadciśnienie tętnicze. Kontrowersje nadal dotyczą tzw. szarej strefy – czyli koty, u których ciśnienie jest umiarkowanie podwyższone (> 160/100 mmHg), ale nie występują objawy kliniczne związane z nadciśnieniem ogólnoustrojowym. Niektórzy lekarze wprowadzają wtedy leczenie, inni jeszcze nie. Koty bez objawów klinicznych i delikatnie podwyższonym ciśnieniem (120-160/80-100 mmHg) nie wymagają leczenia. Nadciśnienie u kota leki Farmakologiczne leczenie nadciśnienia u kota Zasadniczym celem leczenia farmakologicznego jest zminimalizowanie ryzyka komplikacji narządowych, ograniczenie szkodliwego wpływu mechanizmów adaptacyjnych i – w miarę możliwości – wycofanie zmian zaistniałych wskutek działania nadciśnienia. U kotów stosowane są następujące grupy leków: Inhibitory konwertazy angiotensyny (benazepryl, enalapryl). Powodują rozszerzenie naczyń obwodowych oraz wzrost wydalania sodu i wody z organizmu, zmniejszając w ten sposób opór obwodowy. Antagoniści wapnia (amlodypina) – powodują obniżenie całkowitego oporu obwodowego, a amlodypina jest skuteczna jako pojedynczy lek u kotów. Jest ona lekiem z wyboru stosowanym u kotów (z dodatkiem benazeprilu, jeśłi występuje choroba nerek). Beta-blokery (atenolol). Nasilają działanie obniżające ciśnienie, poprzez zmniejszenie pojemności minutowej serca oraz uwalnianie reniny. Stosowanie atenololu jest wskazane w nadczynności tarczycy u kotów oraz w nadciśnieniu pochodzenia nerkowego. Antagoniści aldosteronu (spironolakton) – lek moczopędny oszczędzający potas. Alfa-blokery (prazosyna) – stosowane w celu rozszerzenia naczyń obwodowych. Diuretyki tiazydowe (hydrochlorotiazyd) – zmniejszają objętość minutową serca oraz opór naczyniowy. Często podawane jako leki pierwszego rzutu u ludzi, natomiast u zwierząt mogą powodować poważne obniżenie stężenia potasu w surowicy. Diuretyki pętlowe (furosemid) – leki moczopędne, przeciwdziałają zatrzymywaniu wody i sodu w organizmie. Furosemid zalecany jest u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. Leczenie nadciśnienia u kota nie należy do najłatwiejszych. Czasami odpowiedni efekt uzyskuje się dopiero po ustaleniu optymalnej dawki, czy wprowadzeniu nowych leków. Nadciśnienie związane z chorobą nerek często wymaga dożywotniego podawania medykamentów, z kolei to występujące przy nadczynności tarczycy lub nadczynności kory nadnerczy może ustąpić w ciągu 1-3 miesięcy przy skutecznym leczeniu przyczynowym. Należy pamiętać o skutkach ubocznych podawania leków, zwłaszcza moczopędnych. Możliwe jest odwodnienie, spadek ciśnienia krwi poniżej norm fizjologicznych, a także pogłębienie mocznicy. W przypadku długotrwałego podawania diuretyków pętlowych może wystąpić hypokaliemia (spadek poziomu potasu), dlatego też u wszystkich kotów z przewlekłą choroba nerek należy regularnie kontrolować stężenie potasu i kreatyniny w surowicy. Odpowiedni dobór leków i staranne opracowanie dawek zwykle zapewniają osiągnięcia ciśnienia skurczowego do 180/120 mmHg. Tacy pacjenci powinni być często i skrupulatnie monitorowani, a leczenie przeciwnadciśnieniowe zwykle stosuje się już do końca życia pacjenta. Podsumowanie Wysokie ciśnienie u kota może być objawem poważnej choroby Nadciśnienie tętnicze jest dość częstym problemem klinicznym, stwierdzanym zwłaszcza u kotów starszych, jednak często jeszcze bagatelizowanym. Znajomość objawów towarzyszących nadciśnieniu, jego szybkie zdiagnozowanie i wprowadzenie odpowiedniego leczenia nie tylko znacznie poprawia terapię choroby pierwotnej, ale także zmniejsza ryzyko powikłań narządowych. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak zmierzyć ciśnienie u kota, jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów i jak leczy się nadciśnienie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat objawów, profilaktyki i karmy dla kotów z nadciśnieniem opublikuj teraz pytanie pod artykułem – odpowiem tak szybko jak to możliwe. Twój kot zaczął się dziwnie zachowywać? Stracił apetyt i schudł? Mogą to być oznaki choroby. Nie należy bagatelizować sygnałów, choć mogą wydawać się niewinne. Koty bardzo długo nie dają po sobie znać, że coś im dolega. Nie powiedzą Ci tego. Co więc robić? Jak im pomóc? Jakie są najczęstsze choroby kotów i czy choroby kociąt są inne od chorób dorosłych osobników? Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kotach. Na co chorują koty? Najczęstsze choroby kotów Kocie choroby są różne. Niektóre kwalifikuje się jako choroby kociąt, bo mają zmniejszoną odporność i często na to chorują, ale te choroby przytrafiają się też starszym osobnikom. Jakie jednak są najczęstsze, jak rozpoznać chorobę i jak leczyć? Powszechne choroby kotów Kocia choroba Jak rozpoznać chorobę u kota? Jak leczyć chorego kota? Cukrzyca Odwodnienie. Częste oddawanie moczu. Brak apetytu. Jeżeli jest to lżejszy przypadek cukrzycy, stosuje się doustne leki przeciwcukrzycowe. Gdy jest to cięższy przypadek, trzeba wyrównywać stężenie poziomu glukozy we krwi przez podawanie insuliny. Ważna jest dieta – karma powinna być mokra, nie sucha, a do tego powinna mieć niską zawartość węglowodanów, a dużą białka. Niewydolność nerek Wymioty. Częste oddawanie moczu. Zmniejszony apetyt. Utrata wagi. Leczenie będzie zależało od stadium choroby. Przeważnie widać objawy, gdy nerki są zniszczone w 75%, niestety wtedy już jest za późno na ratunek. Jeżeli jednak odkryje się chorobę na czas, trzeba zadbać o to, aby kot był nawodniony i jadł, a jego pokarm był o obniżonym poziomem białka i fosforu. Choroby układu moczowego Miauczenie podczas załatwiania się. Wręcz nadmierne wylizywanie miejsca pod ogonem. Bardzo częste oddawanie moczu z różnym skutkiem. Załatwianie się poza kuwetą. Infekcja pęcherza i dróg moczowych często jest przyczyną obecności kryształów, które tworzą kamienie, ale mogą też być spowodowane bakteriami i wirusami. Będzie trzeba wprowadzić odpowiednią dietę, a także upewnić się, że kot pije dużo wody. Ważne będą również: środki przeciwbólowe i przeciwzapalne oraz antybiotyki. Panleukopenia / kocia parwowiroza / koci tyfus / nosówka kotów / zakaźne zapalenie jelit / agranulocytoza Wymioty i biegunka (możliwe, że z krwią). Odwodnienie. Apatia. Osłabienie. W przypadku tej choroby stosuje się przede wszystkim antybiotyki. Ważne jest również nawodnienie i wzmocnienie kota (drogą dożylną wprowadzenie elektrolitów i glukozy), podanie witaminy z grupy B i witaminę C oraz środki przeciwbólowe i przeciwwymiotne. Koci katar Kichanie. Wydzielina z oczu. Katar (wodnisty lub gęsty). Zmniejszony apetyt. Jest to zapalenie górnych dróg oddechowych, wywołane przez herpeswirusa i kaliciwirusa. Jeżeli choroba jeszcze się nie rozwinęła, przeważnie wystarczają leki przeciwzapalne, krople do oczu oraz leki na wzmocnienie odporności. Polecane akcesoria dla kotów - sprawdź je! U kotów domowych łatwiej zauważyć początki choroby, chociażby dlatego, że zwierzak załatwia się w domu. Jeżeli dostrzeżesz krew w kuwecie, będzie to dowód na to, że Twojemu zwierzakowi coś się przytrafiło. Może być to w miarę niegroźne po przypadkowe spożycie toksyn, poważne choroby układu pokarmowego (zapalenie żołądka i jelit), alergie czy nawet nowotwór. Warto zebrać próbki i udać się z nimi i kotem do kliniki weterynaryjnej. Należy również zwracać uwagę na zęby kota. Jeżeli na płytce nazębnej nagromadzi się kamień (złogi bakteryjne), może dojść do zapalenia dziąseł i zębów. Zignorowanie tego może doprowadzić nawet do uszkodzenia narządów wewnętrznych kota. Sprawdź także ten artykuł o tabletkach na odrobaczenie dla kota. Najpopularniejsze choroby u kota, sposoby na ich rozpoznanie oraz objawy i leczenie Choroby neurologiczne, nieuleczalne, wirusowe i śmiertelne Choroby neurologiczne u kota to najczęściej powikłania po innych chorobach (np. kociej białaczki). Padaczka, porażenia mózgu, zapalenia opon mózgowych, niedowład kończyn – powody ich występowania mogą być różne. Mogą być spowodowane wadą genetyczną, przebytą chorobą (np. ostra robaczyca), ale także w wyniku urazów mechanicznych – czy to w wyniku pogryzienia przez inne zwierzę, czy przez człowieka. Jednak takie koty dalej mogą żyć, jeżeli zapewni się im odpowiednią opiekę. A jak to jest z chorobami zakaźnymi? Nie każda jest śmiertelna, ale są cztery, które są zakaźne, a jednocześnie nieuleczalne. Te choroby u kota to FeLV, FIP i FIV oraz wścieklizna. Choroby kotów Choroby śmiertelne Objawy choroby u kota Diagnoza, leczenie Białaczka kotów (FeLV) Częste biegunki. Utrata apetytu, spadek wagi. Nieustępująca gorączka. Zapalenie dziąseł. Choroby skóry. Zapalenie dolnych dróg moczowych. Objawy neurologiczne. Apatia. Koty mogą być bezobjawowymi nosicielami tej choroby. Wirusowa białaczka kotów wywołuje proces nowotworowy. Może też prowadzić do zaburzenia krzepliwości krwi lub układu rozrodczego, zapalenia nerek lub stawów, a także chorób układu nerwowego. Leczenie ma na celu poprawę samopoczucia koty – trzeba szybko reagować na infekcje. Stosuje się leki wspomagające, leki łagodzące objawy infekcji (przeciwwymiotne, przeciwbólowe), leki wspomagające odporność. Taki kot przeważnie żyje jeszcze 2-3 lata. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) Nawracająca gorączka. Spadek apetytu, chudnięcie, słabnięcie. Matowa sierść. Bladość błon śluzowych. Jest to choroba wyniszczająca koty, wywoływana przez zmutowanego koronawirusa (FeCV). Po zdiagnozowaniu choroby stosuje się próby leczenie farmakologicznego i upuszczanie płynu z jam ciała – co przynosi tylko chwilową ulgę. Rokowania przeżycia kota to kilka tygodniu do kilku miesięcy. Jak uchronić? Niestety, jak dotąd nie wynaleziono skutecznej szczepionki na FIP. Można jedynie ograniczyć możliwość zarażenia. Wirus nabytego niedoboru immunologicznego (FIV) Wtórne infekcje. Anemia. Podwyższona temperatura. Powiększone węzły chłonne. Ospałość. Problemy z jedzeniem (z zębami i dziąsłami). Spadek wagi. Wymioty. Biegunka. Infekcje dróg oddechowych. Faza ostatnia choroby to niewydolność nerek, wątroby lub serca, wycieńczenie organizmu. Jest to kocia odmiana ludzkiego HIV. Jest nieuleczalna, ale można leczyć jej powikłania (infekcje) spowodowane brakiem odporności. Należy się jednak wystrzegać sterydów (przyśpieszają rozwój). Średnia życia takiego kota to od 2 do 5 lat. Podobnie jak inne, ta kocia choroba również wymaga stałych wizyty u weterynarza, ale też więcej szczepień oraz dobrej diety i suplementów wzmacniających układ immunologiczny. Wścieklizna Zwiększona agresja lub uległość. Problemy z przełykaniem. Zapalenia mózgu, zaburzenia neurologiczne. Uporczywe miauczenie. Kąsanie innych zwierząt. Nienaturalny lęk. Wysoce zaraźliwa choroba, która jest również niebezpieczna dla ludzi. Zwierzę umiera do tygodnia od wystąpienia pierwszych objawów. Czy u kotów domowych istnieje mniejsze ryzyko zachorowania na FIP, FIV i FeLV? Te choroby kotów są bardziej popularne u kotów wychodzących. Wirus FIV i FeLV przenosi się przez płyny ustrojowe – głównie przez ślinę i ranę po ugryzieniu. Podobnie wścieklizna. Koty na dworze częściej walczą o dominację, zwłaszcza kocury, dlatego to wśród nich jest największe ryzyko zachorowania. FIP najczęściej przytrafia się u małych kotów, które zostają zarażone wirusem przez bezpośrednio kontakt z chorą matką – do zakażenia dochodzi przez drogę oddechową albo pokarmową. Kocie choroby, czyli na co zwracać uwagę? Objawy choroby u kota Istnieje szereg innych chorób, na które może zachorować kot. Każdy organizm jest inny. Niektóre koty będą bardziej odporne, inne mniej. Będą takie, które mięso kurczaka będzie uczulać, ale są przecież koty, które nie mają alergii pokarmowych. Jak jednak dostrzec, że coś jest nie tak? Chory kot wcale nie musi pokazywać po sobie, że coś mu dolega. Wręcz przez bardzo długi czas może nie dawać żadnych sygnałów, a potem jest już za późno na ratunek, bo choroba za bardzo się rozprzestrzeniła. Dlatego ważne jest, aby obserwować swojego pupila i chodzić z nim na regularne wizyty do weterynarza. Badanie krwi nie jest drogie, a właściciel może się upewnić, czy z jego zwierzątkiem jest wszystko w porządku. Choroby kotów oraz wskazówki, jak rozpoznawać popularne choroby u kotów Na co zwracać uwagę? Biegunka, wymioty, gorączka – takie objawy powinny zaalarmować właściciela kota. Owszem, jeżeli w wymiotach znajdują się wyłącznie zbite kulki sierści, nie musi to oznaczać, że kot jest chory. Jednak, jeśli kot zwymiotuje raz, drugi i trzeci, a będzie to miało miejsce po każdym posiłku, to znak, że coś się dzieje. Im szybciej kot zostanie przebadany, tym lepiej. Chory kot – jak ustrzec przed chorobą? Choroby u kota mogą być na podłożu genetycznym, na co właściciel nie ma wpływu. Jeżeli znalazł kota chorego na białaczkę, również nic z tym nie zrobi. Może jednak ustrzec go przed innymi schorzeniami. Jak? Przede wszystkim nie wolno dopuszczać chorych kotów do tych zdrowych. O zarażenie się nie jest trudno. U małych kotów, zwłaszcza tych pomiędzy 6 tygodniem a 4 miesiącem życia, jest szczególne ryzyko zarażenia się, ponieważ znika odporność bierna przekazana kociakom przez matkę. Również starsze osobniki mają obniżoną odporność i łatwiej mogą się zarazić. Kastracja kota eliminuję możliwość zachorowania kota na nowotwór – u kotek macicy, u kocura jąder. Zabieg ten polega nie tylko na permanentnym pozbawieniu kota możliwości rozmnażania się, ale również zapobiega przed poważnymi chorobami. Choć kastracja kota musi być wykonana pod narkozą, na ogół nie jest to zabieg ryzykowny. Uprzednio trzeba kotka zbadać, aby potwierdzić, że nie ma problemów z sercem ani innych dolegliwości. Komplikacje i zgony w trakcie zabiegu zdarzają się rzadko. Nie tylko wirusowe choroby są śmiertelne, ponieważ cukrzyca czy niewydolność nerek również. Wszystko zależy od organizmu kota, stadium zdiagnozowanej choroby i późniejszego leczenia. Dlatego najważniejsze są regularne wizyty u weterynarza w celu przebadania krwi, kału i moczu pupila, a także ogólnego stanu uzębienia i futra. W badaniach wyjdzie, czy kot jest nosicielem pasożytów, czy ma cukrzyce lub chory pęcherz. W razie niejasności lekarz zleci kolejne badania. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 97,1% czytelników artykuł okazał się być pomocny Przez aktualizacja dnia 18:57 1. Kot gryzie wszystko, co wpadnie mu w zęby Takie zachowanie kota może być sygnałem obrzęku dziąseł. Żucie przynosi kotu chwilową ulgę. Podrażnienie i stan zapalny dziąseł sugerują możliwe problemy zdrowotne w obszarze jamy ustnej, zatem konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Problemy z zębami to bolączka ponad połowy dorosłych kotów i mogą nasilać się z wiekiem. ©Shutterstock Niektóre koty lubią doświadczać różnych tekstur w trakcie gryzienia – z myślą o tych zachowaniach kotów projektowane są gryzaki dla naszych ulubieńców, w które warto się w takiej sytuacji zaopatrzyć. Będą one też zadowolone z karmy, która łączy suche granulki z półwilgotnymi kawałkami, jak Purina ONE® Dual Nature. Taka karma ze zróżnicowanym granulatem, przyniesie im więcej satysfakcji z jedzenia. Uważaj na niektóre rośliny doniczkowe – szczególnie te cebulowe, fikusy i filodendrony, bo żucie ich liści i łodyg jest dla kota toksyczne. 2. Kot załatwia się poza kuwetą Jednym z najbardziej irytujących przejawów dziwnego kociego zachowania jest nagła niechęć do korzystania z kuwety. Takie zachowanie może mieć wiele przyczyn. Jedną z dość częstych jest zbyt rzadko wymieniany żwirek, (który brzydko pachnie dla kota), zbyt mała ilość żwirku lub zmiana żwirku na taki, który kotu nie odpowiada. ©Shutterstock Załatwianie się poza kuwetą może być także sygnałem tego, że kot ma problem zdrowotny. Dotyczy to zarówno zaparć, jak i problemów układu wydalniczego czy moczowego. Zarówno zatrzymanie oddawania moczu jak kału, jest dla kota bardzo niebezpieczne i stresujące, dlatego w takiej sytuacji natychmiast zabierz kota do lekarza weterynarii. 3. Kot kradnie wodę z Twojej szklanki Koty słabo komunikują potrzebę picia. Często chętniej piją wodę z innych źródeł niż dla nich przygotujemy, dlatego bądźmy czujni na wysyłane przez nie sygnały. Zawsze warto kotu podać drugą miseczkę z wodą, w innym punkcie niż podajemy mu jedzenie. ©Shutterstock Żywienie mieszane – czyli dawanie kotu zarówno karmy suchej, jak i mokrej – jest łatwym i naturalnym sposobem na dostarczanie wody z pokarmem kotu. Jeśli kot jest już karmiony w sposób mieszany, możesz zwrócić uwagę na to, by zwiększyć ilość mokrego pokarmu i zredukować ilość suchego albo dodać nieco wody do mokrej części pożywienia. Jedna saszetka mokrego jedzenia, jak Purina® ONE® Sterilcat dostarcza około 50 ml wody, czyli mniej więcej tyle ile kot potrzebuje na 1 kg swojej masy ciała. Niektóre koty lubią odkrywać wodę w nowych miejscach. Spróbuj ustawić kilka miseczek z wodą w różnych częściach mieszkania i sprawdzaj, czy kot z nich korzysta. Jeśli zatem kot pije intensywnie przez kilka dni i widzisz, że zmiana jego diety nie pomaga, koniecznie odwiedź lekarza weterynarii gdyż zwiększone pobranie wody charakteryzuje choroby układu wydalniczego i cukrzycę. 4. Kot nie chce jeść Kot nie może głodować. Z natury koty podjadają w małych posiłkach co parę godzin, dlatego warto zostawić im dostęp do odmierzonej porcji dziennej pokarmu w misce. Jeżeli kot nie je przynajmniej połowy dziennej porcji przez dwa dni z rzędu, mamy prawo się zaniepokoić. Przyczyną może być nieświeży lub zeschnięty pokarm – także karmę suchą należy nakładać w mniejszych porcjach i częściej. Może też oczywiście po prostu kotu nie smakować, lub przyczyniać się do niestrawności i nasz kot będzie takiego jedzenia unikał. Powodem braku apetytu może być też po prostu znudzenie dotychczasową karmą. Podawanie karm z mieszanym granulatem oraz urozmaicanie dziennej porcji saszetką mokrego pokarmu, pozwala spełnić kocią potrzebę na codzienne zmiany w menu. Żywienie mieszane nie tylko wspiera odpowiednie nawodnienie kociego organizmu, ale dostarcza odpowiedniej tekstury i zróżnicowanych smaków. Jeśli dotąd nie mieszałeś suchego i mokrego pokarmu, spróbuj tej metody! Więcej informacji na jej temat znajdziesz pod następującym linkiem: żywienie łączone. Jeśli kot je poniżej 1/3 dziennej porcji przez okres dłuższy niż 48 godzin, udaj się niezwłocznie do lecznicy weterynaryjnej. 5. Kot przybrał ostatnio na wadze Jeśli kot jest wykastrowany lub wysterylizowany, ma tendencję do przejadania się. Jeśli nie będziemy kontrolować podawanych mu porcji doprowadzi to do przybrania na wadze. Zastanów się, czy obecny sposób żywienia jest optymalny. Sucha karma jest bardziej kaloryczna niż mokra, dlatego wybierz karmę taką jak Purina ONE® Sterilcat z odpowiednio wysokim poziomem białka i niskim tłuszczu oraz postaraj się część dziennej porcji zapewnić pokarmem mokrym. U przeciętnej wielkości kota porcja karmy suchej robi się malutka - jeśli dajemy jedną saszetkę mokrą dziennie to porcja karmy suchej wynosi około 40g, a jeśli dwie saszetki to nawet połowę tego. Pamiętaj że karma sucha to koncentrat, dlatego zawsze należy jej podawać około 3 razy mniej niż karmy mokrej. 6. Kot wymiotuje częściej niż zazwyczaj Koty mogą zwracać z wielu powodów. W przypadku kotów średnio/długowłosych i mocno wylizujących się, często przyczyną są zalegające włosy w przewodzie pokarmowym. Jeśli nie czeszesz kota lub robisz to rzadko, zwiększ częstotliwość tych zabiegów pielęgnacyjnych. Większość kotów to uwielbia! Wymioty mogą być bowiem sygnałem obecności kulek sierści (bezoarów). Może warto również zmienić karmę odkłaczającą? Przykładem takiej karmy jest Purina ONE® Coat&Hairball, która dzięki zawartości kompozycji specjalnego włókna pomaga zminimalizować tworzenie się kul włosowych. Niektóre koty jedzą też zbyt łapczywie, i gdy mają dostęp do zbyt dużej porcji jedzenia, ich brzuch wyrzuca nadmiar pokarmu w proteście. Zobacz czy nie warto podzielić posiłków na mniejsze porcje, gdyż częste wymiotowanie nie jest dla kota dobre i wpływa niekorzystnie na stan zębów. Wymioty powodują też wydalanie wody, dlatego dodanie większej ilości mokrej karmy do codziennej diety i zachęcenie kota do konsumpcji wody, pomoże w utrzymaniu odpowiedniego nawodnienia. Uporczywe wymioty mogą świadczyć o wielu chorobach, dlatego nie należy ich bagatelizować (mogą świadczyć o zakażeniu pasożytami, objawami infekcji, alergii, chorób wątroby, nerek czy zapalenia przewodu pokarmowego). Jeśli Twój kot wymiotuje regularnie po każdym posiłku lub częściej niż raz dziennie , skonsultuj się niezwłocznie z lekarzem weterynarii. Kocie oczy – co może im dolegać? O chorobach kocich oczu rozmawiamy z lek. wet. Oliwią Łobaczewską, specjalistką w dziedzinie okulistyki. Jak widzą koty? Ich narząd wzroku jest słabiej rozwinięty niż węchu czy słuchu (choć widzą lepiej niż psy). Ponieważ koty polują głównie nocą, ważniejsze jest dla nich dobre widzenie w półmroku niż rozróżnianie barw. Dlatego w porównaniu do nas widzą o wiele więcej odcieni szarości, ale mniej kolorów. Czy koty mogą cierpieć na wady wzroku? Oczywiście – i to zarówno wrodzone, jak i nabyte. U niektórych ras występują one częściej niż u pozostałych – np. u kotów syjamskich wadą wrodzoną może być zez (u syjamów albinosów jest to wada genetyczna). Nie musi on jednak zaburzać im prawidłowości widzenia. Podobnie jest z oczopląsem, który przeważnie pojawia się w u kotów tej rasy. Jest to wada widoczna dla właściciela, ale zazwyczaj kotu nie przeszkadza, chyba że powstanie jako wynik braku koordynacji pracy pomiędzy siatkówką a mózgiem – wówczas może się wiązać nawet ze ślepotą. Podobne skutki może mieć małoocze, czyli zmniejszenie gałki ocznej. Postępujące zwyrodnienie siatkówki jest wadą dziedziczną kotów perskich i abisyńskich. Co ciekawe, o ile w przypadku kotów abisyńskich może wiązać się z utratą wzroku w stosunkowo krótkim czasie, o tyle u persów rzadko kończy się to tak są najczęstsze dolegliwości okulistyczne kotów? Zapalenia spojówek – spowodowane infekcją wirusową bądź też bakteryjną – głównie kocim herpeswirusem, kocim kaliciwirusem, chlamydią, mikoplazmą. Chorują najczęściej koty młode, bezdomne, o ogólnie słabej odporności, ale czasami również te hodowlane. Z kocim herpeswirusem jest jak z wirusem opryszczki u ludzi: raz złapany pozostaje w organizmie i uaktywnia się w stanach obniżonej odporności. Przypuszcza się, że aż 80 proc. kotów jest nosicielami herpeswirusa; szczególnie dużo ich jest w większych miastach. Wirus ten najczęściej atakuje spojówki wywołując wspomniane herpeswirusowe zapalenie spojówek, objawiające się wyciekiem z oczu, często w brunatnym kolorze. Taki zwierzak wymaga codziennej pielęgnacji okolic oczu. Kot o jasnym umaszczeniu może mieć trwałe przebarwienie w miejscach wypływu wydzieliny. Dopóki infekcja dotyczy tylko spojówek, problem jest stosunkowo niewielki. Gorzej, gdy wniknie w rogówkę przyczyniając się do jej wrzodziejącego zapalenia, a w skrajnych przypadkach do perforacji (zdarza się to najczęściej u bezdomnych kociąt). Bywa również, że tworzą się zrosty powieki ze spojówką gałkową, które w pewnym stopniu zaburzają widzenie. Zmiany chorobowe mogą się rozwijać w sposób mało zauważalny dla właściciela, dlatego też koty, które w dzieciństwie przebyły koci katar (wywoływany przez herpeswirusa), powinny co pewien czas być badane przez okulistę. Bo choć nie ma możliwości pozbycia się wirusa, to można walczyć z jego konsekwencjami i chronić kota przed poważnymi problemami zdrowotnymi. Na ile skuteczne są szczepienia przeciw kociemu katarowi? Zalecam je, ale trzeba pamiętać, że nie chronią one w 100 procentach. Wirusy mają duże zdolności mutowania. Szczepienie zabezpiecza przed powikłaniami i powoduje łagodniejszy przebieg choroby, nie daje jednak gwarancji, że kot w ogóle nie zachoruje. Jak dbać o kota, by wirus go nie zaatakował? Starać się unikać sytuacji, które mogłyby spowodować silny stres (obniża odporność). Zalecam również podawanie preparatów poprawiających ogólną odporność – oczywiście po wcześniejszej konsultacji z lekarzem jakimi innymi problemami trafiają do pani gabinetu koty? Często są to uszkodzenia mechaniczne oczu. Narażone są na nie zwłaszcza nieostrożne, młode czworonogi. Kłopoty z oczami mogą powstawać również w wyniku chorób ogólnoustrojowych, np. wirusowego zapalenia otrzewnej. Czasem zdarza się zaćma, najczęściej jednooczna. Wówczas soczewka w chorym oku staje się twardsza i cięższa, nie zawsze pozostaje we właściwym położeniu. Soczewka może ulegać nadwichnięciu czy zwichnięciu np. do komory tylnej oka. Stan ten może powodować przejściowy wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, ale raczej nie daje powikłań. Natomiast jeśli soczewka wypadnie do komory przedniej, między tęczówką a rogówką, trzeba interweniować chirurgicznie. Jaskra w postaci wrodzonej jest u kotów zjawiskiem dość rzadkim. Zdarzają się nowotwory? Niestety, tak. Często są to czerniaki wywodzące się z błony naczyniowej. Im szybciej taki nowotwór zostanie usunięty, tym lepsze rokowanie. Przed operacją należy pacjenta wysłać na badanie USG, które potwierdzi diagnozę oraz badanie rentgenowskie. Jeśli bowiem zmiany dochodzą już do kości czaszki lub pojawiły się przerzuty w płucach, rokowania są na tyle złe, że lepiej odstąpić od operacji. Takiego kota leczymy wówczas paliatywnie – uśmierzając ból i działając objawowo. Jeśli jednak przerzutów nie ma, operacja usunięcia guza z gałki ocznej może przedłużyć zwierzakowi życie. Bywają też guzy w gałce ocznej będące wynikiem przerzutów, np. przy białaczce. Jak starość wpływa na kocie oczy? Starsze koty często chorują na nadciśnienie. Szczególnie podatne są koty europejskie, zwłaszcza czarne. Nadciśnienie może się rozwinąć np. z powodu częstej choroby serca – kardiomiopatii przerostowej, albo przewlekłej niewydolności nerek. Często pierwsze objawy tych chorób widoczne są w oczach w postaci drobnych wybroczyn krwi na dnie oka. Kiedy te wylewy pojawiają się w przedniej komorze oka, właściciel jest w stanie je zauważyć. Niestety jest to już dość zaawansowany stan choroby, której następnym etapem może być odklejanie się siatkówki (nie ma możliwości jej przyklejenia u kotów). W starszym wieku może pojawiać się również zaćma – występuje jednak ona znacznie rzadziej u kotów aniżeli u psów. Jak radzą sobie koty niewidome? Dobrze, chociaż początkowy okres po utracie wzroku może być dla nich trudny. Niektóre koty bywają wówczas osowiałe, na szczęście dość szybko adaptują się do nowej sytuacji. Potrafią wręcz wyliczyć sobie odległości pomiędzy sprzętami w mieszkaniu, więc właściciele powinni unikać przemeblowań. Miałem w swojej praktyce pacjenta, który był niewidomy od urodzenia, ale właściciele dowiedzieli się o tym dopiero po przeprowadzce. W poprzednim mieszkaniu skakał po szafach, a w nowym potykał się o sprzęty. Stwierdziłam ponad wszelką wątpliwość, że ten kot nigdy nie widział…Podziel się tym artykułem: to portal tworzony przez specjalistów, ekspertów ale przede wszystkim przez miłośników zwierząt.

dziwne oczy u kota