Ogrzać szczególnie środek ciała: klatkę piersiową, szyję, głowę, pachwiny. Nie zaleca się bezpośredniego źródła ciepła. Lepiej stosować ciepłe koce, ręczniki owinięte w butelki z ciepłą wodą lub skóra do kontaktu ze skórą. Nie masuj ani nie pocieraj skóry. Osoba z dużo wyziębieniem nie powinna być aktywna ruchowo. A zatem od ilu stopni jest gorączka? Gorączka to ciepłota ciała wynosząca 38 stopni Celsjusza lub więcej. Wysoka temperatura to stan organizmu będący odpowiedzią na toczący się w nim proces, najczęściej zapalny. Gorączka u niemowlaka pojawia się dość, często z uwagi na fakt, że na tym etapie rozwoju dziecko często choruje. O stanie podgorączkowym u niemowlaka mówimy wtedy, gdy temperatura ciała wynosi 37,1-37,9 stopni Celsjusza. Jednak w zależności od miejsca pomiaru i rodzaju termometru wartości te mogą się nieco różnić. I tak: przy pomiarze temperatury u niemowlaka w odbycie – stan podgorączkowy to 37,6-38,4 stopnia. przy pomiarze w uchu temperatura od 37,2 stopnia C do 38 stopnia C – traktowana jest jako gorączka lekka (stan podgorączkowy), temperatura od 38-39 stopni C to gorączka o średnim nasileniu, temperatura powyżej 39 stopni traktowana jest jako gorączka wysoka. temperatura powyżej 41 stopni C to temperatura bardzo groźna dla życia i zdrowia dziecka. Stanem podgorączkowym nazywamy podwyższoną temperaturę ciała, która podczas dokonywania pomiaru mieści się w przedziale 37-38 stopni C. Możliwe zbyt wysokie temperatury ciała człowieka prezentują się następująco: 37-38 stopni C – stan podgorączkowy; 38-39 stopni C – gorączka; 39-41 stopni C – wysoka gorączka; Odkąd medycyna rozwinęła się na tyle, by efektywnie leczyć występujące często infekcje lub zakażenia, przestaliśmy uznawać gorączkę za poważny objaw chorobowy. Choć podwyższona temperatura zazwyczaj nie jest szczególnie niebezpieczna dla zdrowia, warto kontrolować sytuację, a kiedy gorączka pojawia się regularnie – zgłosić problem lekarzowi. . Gorączka to podwyższona temperatura ciała ponad fizjologiczną normę. Dochodzi do tego na skutek przestawienia pożądanej temperatury ciała w podwzgórzu mózgu, które jest swoistym termostatem organizmu. Gorączka jest najczęściej odpowiedzią na stan chorobowy. Jej pierwotną funkcją jest ułatwienie zwalczania infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych. Może być ona również skutkiem innych zdarzeń, niezwiązanych bezpośrednio z przeciwdziałaniem infekcji. spis treści 1. Mechanizm podnoszenia temperatury ciała 2. Gorączka jako mechanizm obronny organizmu i jej zwalczanie 3. Przyczyny pojawiania się gorączki 4. Gorączka o nieznanej przyczynie 5. Hipertermia rozwiń Fizjologiczna temperatura ciała waha się w granicach 37 stopni, a jej dokładna wartość zależy od miejsca pomiaru. Najczęściej w domowych warunkach mierzona jest pod pachą, gdzie wynosić powinna 36,6 stopnia. Pomiar w jamie ustnej, popularny w kulturze anglosaskiej, powinien w stanie fizjologicznym dać wartość 36,9 stopnia. Natomiast pomiar w odbytnicy, stosowany u niemowląt oraz wtedy, gdy zależy nam na dokładności, powinien dać wartość 37,1 stopnia. Ostatnio w szpitalach praktykuje się pomiar w uchu pacjenta, który jest szybszy i równie dokładny co pomiar w odbytnicy - powinien on dać tę samą temperaturę, tj. 37,1 stopnia. Wszystkie te wartości należy traktować dość orientacyjnie. Wartość temperatury zmienia się bowiem w cyklu dobowym, u kobiet również w miesięcznym cyklu płciowym. Przyjmuje większe wartości przy podejmowaniu intensywnego wysiłku fizycznego, a niższe w czasie spoczynku. Zobacz film: "Drgawki gorączkowe - kiedy i jak je leczyć?" Przyczyny gorączki w skrócie Gorączka to najczęściej jeden z objawów: infekcji wirusowej bakteryjnych infekcji górnych dróg oddechowych bakteryjnych infekcji dróg moczowych Rzadsze przyczyny gorączki to choroby autoimmunologiczne i nowotworowe. Niektóre rodzaje leków mogą zwiększyć prawodpodobieństwo wystąpienia gorączki. Ze względu na wysokość temperatury, wyróżnia się stan podgorączkowy – poniżej 38 stopni Celsjusza, gorączkę nieznaczną – od 38 do 38,5 stopni Celsjusza, gorączkę umiarkowaną – od 38,5 do 39,5 stopni Celsjusza, gorączkę znaczną – od 39,5 do 40,5 stopni Celsjusza, gorączkę wysoką – od 40,5 do 41 stopni Celsjusza, oraz gorączkę nadmierną – powyżej 41 stopni Celsjusza. W powszechnym mniemaniu, gorączka stanowi jeden z nieodłącznych elementów choroby i jako taki powinna być bezwzględnie zwalczana. Nie jest to do końca prawda. Gorączka jest bowiem jednym z elementów obrony organizmu przed infekcją i tak naprawdę może być pożytecznym narzędziem w jej zwalczaniu. 1. Mechanizm podnoszenia temperatury ciała Temperatura ciała kontrolowana jest przez tzw. punkt nastawczy w jądrze przedwzrokowym podwzgórza, w mózgu. Znajduje się tam biologiczny termostat. Jeśli temperatura jest za niska w stosunku do przyjętego celu, podwzgórze wysyła sygnały, po których następuje zwiększanie temperatury w procesie zwanym termogenezą. Uczestniczą w niej mięśnie, w których następują z pozoru chaotyczne skurcze – w rzeczywistości jest to przemyślane przez naturę, jednoczesne działanie antagonistycznych mięśni, które powoduje powstawanie ciepła. Obserwujemy wtedy charakterystyczne drżenie, które znamy z chłodnych dni lub momentu nadchodzenia gorączki w przebiegu infekcji. Jednocześnie zachodzi tzw. termogeneza bezdrżeniowa w tkance tłuszczowej, w wyniku której energia jest zamieniana w ciepło. Jeśli temperatura jest za wysoka w stosunku do określonego przez podwzgórze celu, następuje jej wytracanie przez rozszerzanie naczyń krwionośnych i zwiększone wydzielanie potu. Drobnoustroje chorobotwórcze odpowiedzialne za infekcje wydzielają związki zwane pirogenami. Są to substancje, które wymuszają na podwzgórzu podniesienie temperatury ciała. Oczywiście nie jest tak, że bakterie czy grzyby celowo nakłaniają podwzgórze do podniesienia temperatury na swoją zgubę. Pirogenami zwykle są substancje toksyczne dla organizmu, które ten ostatni odczytuje jako sygnał do podwyższenia temperatury. Co ciekawe, większość pirogenów egzogenicznych, a więc pochodzących spoza organizmu, posiada zbyt duże cząsteczki, aby przeniknąć barierę krew-mózg, a więc bezpośrednio stymulować podwzgórze do zwiększenia temperatury. Zamiast tego, organizm wytwarza swoje pirogeny, tzw. pirogeny endogenne, w odpowiedzi na obecność toksyn. Owe pirogeny endogenne wnikają z krwiobiegu do podwzgórza, powodując bezpośrednio przestawienie temperatury na wyższy poziom. Głównie są to interleukiny, substancje wydzielane przez limfocyty i makrofagi, które równocześnie stymulują szybszą produkcję limfocytów – a więc komórek odpornościowych, przyczyniając się w ten sposób dwutorowo do zwalczania źródła infekcji. Organizm za pirogeny zewnętrzne może poczytywać nie tylko produkty przemiany materii bakterii czy grzybów, ale również pewne leki czy toksyny. W efekcie, w wyniku zatrucia również może dochodzić do podwyższenia temperatury, co nie musi mieć korzystnego wpływu na jego przebieg. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Czy robić badanie krwi i moczu w czasie gorączki? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski O czym świadczy podwyższona temperatura ciała oraz wyniki CRP i OB? - odpowiada lek. Katarzyna Szymczak Jak długo może utrzymywać się gorączka u dziecka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Gorączka jako mechanizm obronny organizmu i jej zwalczanie Zwiększenie temperatury ciała o jeden stopień powoduje znaczne przyspieszenie metabolizmu, zwiększenie tętna o ok. 10 uderzeń na minutę, zwiększone zapotrzebowanie tkanek na tlen oraz znacznie zwiększone parowanie, nawet o pół litra wody na dobę. Oznacza to, że chory z temperaturą 40 stopni Celsjusza oddaje do otoczenia dodatkowe dwa litry wody w ciągu doby. Dlatego niezwykle ważne jest odpowiednie nawadnianie organizmu, tak by nie doprowadzić do odwodnienia. Przyspieszony metabolizm oznacza też większe zapotrzebowanie na energię, białko, witaminy, etc. Dlaczego więc chory organizm, który jest osłabiony działaniem drobnoustrojów, naraża się na dodatkowy wysiłek i zwiększoną konsumpcję cennych zasobów odżywczych? Otóż szybszy metabolizm oznacza również szybszą produkcję limfocytów, czyli jednego z rodzajów komórek odpornościowych. Jeśli organizm styka się z danym drobnoustrojem po raz pierwszy, to potrzebuje czasu na wytworzenie odpowiednich dla niego przeciwciał. Czas ten ulega znacznemu skróceniu przy podwyższonej temperaturze ciała i szybszym metabolizmie. Zwiększona temperatura ciała utrudnia również drobnoustrojom dostęp do niektórych substancji, które są im niezbędne do odżywiania. Powoduje to ich wolniejsze namnażanie, przy jednoczesnej szybszej produkcji i lepszej proliferacji przeciwciał. W efekcie układ odpornościowy może zdobyć w krótszym czasie przewagę nad chorobą. W skrajnych sytuacjach może być to różnica jak między życiem a śmiercią. Istnieje teoria, według której lekarze nie powinni obniżać temperatury ciała w sposób sztuczny, jeśli nie stanowi ona sama w sobie zagrożenia dla organizmu. Zwolennicy tej teorii tłumaczą, że obniżanie temperatury stanowi ingerencję w naturalne procesy obronne i wydłuża czas choroby, narażając chorego na większe ryzyko powikłań i rozwoju cięższej postaci choroby. Przeciwnicy tej teorii tłumaczą natomiast, że dziś potrafimy zwalczać większość drobnoustrojów w sposób farmakologiczny (antybiotyki, leki przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, etc.) i w związku z tym gorączka jest w pewnym sensie przeżytkiem, niepotrzebnie nadwątlającym siły organizmu. Należy ją zbijać, tak aby nie tylko zaoszczędzić więcej sił choremu, ale także podnieść jego ogólne samopoczucie, które ma również duży wpływ na przebieg choroby. Istnieje konsensus co do szczególnych przypadków, kiedy gorączka powinna być zwalczana. Gorączka powyżej 41,5 stopnia stanowi poważne zagrożenie dla mózgu, w takiej temperaturze może dojść do denaturacji białek i w konsekwencji nieodwracalnych zmian, a nawet śmierci. Jeśli gorączka przekracza tę wartość, należy ją bezwzględnie zbijać. Na takie epizody szczególnie narażone są dzieci, które nie mają dobrze rozwiniętego układu termoregulacji, dlatego gorączka u dzieci powinna być przedmiotem szczególnej troski ich rodziców. Należy stale monitorować temperaturę ciała dziecka i nie dopuszczać do jej zwiększania się powyżej 40 stopni. Należy pamiętać, że mały pacjent, a szczególnie dotknięty gorączką, sam często nie poinformuje opiekuna o swym pogorszeniu samopoczucia. W pewnych przypadkach próg bezwzględnego zbijania wysokiej temperatury jest nieco niższy. U osób ze słabym układem sercowo-naczyniowym podwyższona temperatura może doprowadzić do poważnych komplikacji na skutek wymuszania podwyższonego tętna przez dłuższy okres. Podobnie nie dopuszcza się do podwyższonej temperatury u kobiet w ciąży, jako że rozwijający się płód jest na nią szczególnie wrażliwy. Każdorazowo leczenie gorączki sprowadza się do wyeliminowania jej przyczyny. Samo „zbijanie” gorączki, jeśli zostanie uznane za celowe, jest dokonywane farmakologicznie, przez podanie leków takich jak kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, paracetamol czy pyralgina. Leki te obniżają nastawioną temperaturę w podwzgórzu, zakłócając działanie pirogenów. W efekcie dochodzi w dosyć szybkim czasie do zaprzestania termogenezy, pacjent poci się, oddając ciepło do otoczenia. Alternatywnie, przy niskiej gorączce, stosować można leki naturalne napotne, jak napar z kwiatu lipy, malin czy kory wierzbowej. Nie posiadają one działań niepożądanych charakterystycznych dla farmaceutyków, ale mogą też nie mieć takiej skuteczności w likwidowaniu gorączki. 3. Przyczyny pojawiania się gorączki Najczęstszą przyczyną pojawiania się gorączki są infekcje wirusowe. Typowe objawy towarzyszące to katar, kaszel, ból gardła, bóle mięśniowe oraz uczucie rozbicia. Przy niektórych rodzajach infekcji może również występować biegunka, wymioty i silny ból brzucha. W większości przypadków infekcje te trwają kilka dni i organizm zdrowego człowieka sam sobie z nimi radzi, używając do tego celu podwyższonej temperatury ciała. Leczenie polega na przyjmowaniu leków łagodzących objawy, tj. przeciwbólowych, przeciwkaszlowych i innych, według zaleceń lekarza. W przypadku wystąpienia wysokiej gorączki lub biegunki czy wymiotów, ważne jest regularne uzupełnianie płynów oraz elektrolitów. Można kupić w aptece specjalne preparaty glukozowo-elektrolitowe, można też użyć napojów izotonicznych dla sportowców. Spośród popularnych infekcji wirusowych, najgroźniejsza jest grypa, której powikłania są istotną przyczyną śmierci wśród osób starszych i innych z obniżoną odpornością, np. w przebiegu AIDS. W przypadku stwierdzenia grypy u osoby znajdującej się w grupie ryzyka, zaleca się zastosowanie leków antywirusowych, najlepiej jak najwcześniej w toku infekcji. Drugą grupą chorób prowadzących często do powstawania gorączki są infekcje bakteryjne. Mogą one dotykać praktycznie każdego narządu w organizmie. Gorączce towarzyszyć będą objawy charakterystyczne dla infekcji danego organu oraz szczepu bakterii. Bakterie najczęściej atakują drogi oddechowe. W przypadku infekcji górnych dróg oddechowych (gardło, nos, krtań, zatoki), objawy dodatkowe to katar, kaszel oraz ból głowy. Objawy te mogą być łatwo pomylone z infekcją wirusową, dlatego nigdy nie należy zażywać antybiotyków na własną rękę, bez diagnozy lekarskiej, która ewentualnie potwierdzi bakteryjne źródło infekcji. W przypadku infekcji dolnych dróg oddechowych – oskrzeli i płuc – pojawia się dodatkowo trudność z oddychaniem, głęboki kaszel, gęsta wydzielina oraz nieraz ból w klatce piersiowej. Gorączka zwykle osiąga wyższe wartości niż przy innych, grypopodobnych infekcjach. Konieczna jest szybka pomoc medyczna i podjęcie terapii antybiotykowej. Bakterie często „porażają” też układ pokarmowy, zwykle na drodze zatruć pokarmem z zawartością toksyn bakteryjnych. Objawy to biegunka czy wymioty w połączeniu z gorączką. Może też dojść do zakażenia samymi bakteriami, co powoduje podobne objawy i nieraz może pojawiać się dodatkowo krew w kale. Objawy te, podobnie jak w przypadku infekcji dróg oddechowych, mogą zostać pomylone z infekcją wirusową. Jeśli biegunka czy wymioty utrzymują się dłużej niż dwa dni i towarzyszy im gorączka, należy poszukać pomocy lekarskiej. Infekcje bakteryjne dotykają często również dróg moczowych oraz układu rozrodczego. Objawami są pieczenie i ból podczas oddawania moczu, krwisty mocz w przypadku zapalenia dróg moczowych. Infekcje układu rozrodczego będą powodować ból w podbrzuszu u kobiet, krwawienia i brzydko pachnące upławy wydostające się z dróg rodnych, nieraz też ból podczas stosunku. W przypadku wystąpienia któregoś z tych objawów, a w szczególności w połączeniu z gorączką, należy możliwie szybko zasięgnąć pomocy lekarskiej. Nieleczone zapalenie dróg rodnych u kobiet potrafi przejść w formę przewlekłą, trudną do pełnego wyleczenia, która może powodować niepłodność i inne komplikacje. Rzadziej infekcje dotykają centralnego układu nerwowego, układu krążenia czy skóry. Zdecydowana większość infekcji bakteryjnych może być z powodzeniem leczona antybiotykami, dlatego niezwykle ważna jest szybka wizyta u lekarza, poprawna diagnoza i rozpoczęcie odpowiedniej terapii. Przyczyną gorączki mogą być również choroby autoimmunologiczne (np. toczeń), w których organizm wykorzystuje układ odpornościowy do zwalczania własnych tkanek. W przebiegu tych chorób może dochodzić do powstawania miejscowych czy nawet ogólnych stanów zapalnych, które będą powodowały podwyższenie temperatury ciała. Często gorączka jest jednym z pierwszych objawów obserwowanych przez osobę dotkniętą nowotworem. Niektóre nowotwory wytwarzają pirogeny podnoszące nastawioną temperaturę w podwzgórzu. Inne mogą ulegać nadkażeniom bakteryjnym, dającym objawy ogólnoustrojowe stanu zapalnego. Sam szybki wzrost guza nowotworowego może powodować powstawanie gorączki, jako że część komórek nowotworowych obumiera, czy to na skutek niedostatecznego ukrwienia guza, czy też działania systemu odpornościowego. Guzy w obrębie podwzgórza mogą zakłócać jego prawidłowe funkcjonowanie, przyczyniając się do ustalania podwyższonej bądź obniżonej temperatury ciała. Wreszcie osoby cierpiące na chorobę nowotworową, w szczególności poddane chemioterapii, posiadają znacznie obniżoną odporność, w takich warunkach nawet stosunkowo łagodne drobnoustroje, z którymi na co dzień żyjemy w równowadze, mogą powodować infekcje i gorączkę. Gorączka może być spowodowana przyjmowaniem pewnych leków. Pojawia się ona wtedy dość nagle po rozpoczęciu przyjmowania leku. Z niejasnych przyczyn pewne leki u niektórych osób działają jak zewnętrzne pirogeny, przyczyniając się do podwyższonej temperatury ciała. Inne mogą powodować alergie. Do wystąpienia gorączki szczególnie predysponują takie leki jak niektóre antybiotyki, leki immunosupresyjne, sterydy, barbiturany, leki przeciwhistaminowe czy leki stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego. Przerwanie terapii każdorazowo powinno powodować jej ustąpienie. W każdej sytuacji, gdy gorączka trwa dłużej niż trzy dni lub gdy narasta i gwałtownie pogarszają się objawy towarzyszące, należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy lekarskiej. Jeśli po rozpoczęciu leczenia gorączka nie ustąpi w ciągu tygodnia lub gdy ogólny stan zdrowia pogorszy się, należy udać się na wizytę kontrolną bez zbędnej zwłoki. 4. Gorączka o nieznanej przyczynie O gorączce o nieznanej przyczynie (FUO, ang. fever of unknown origin) mówi się wtedy, gdy utrzymuje się ona przez dłuższy czas (dłużej niż trzy tygodnie), a nie udało się zdiagnozować jej pierwotnej przyczyny. Zwykle odpowiedzialne są niezdiagnozowane infekcje bakteryjne i wirusowe, nowotwory, choroby autoimmunologiczne czy zakrzepica żył głębokich. U części chorych nie udaje się ustalić przyczyny FUO, nawet pomimo przeprowadzenia bardzo szczegółowej diagnostyki i wykluczenia wpływu substancji zewnętrznych. W diagnozie przyczyny gorączki, jeśli nie jest ona oczywista, bardzo ważny jest jej dobowy przebieg. Chory powinien jeszcze przed wizytą lekarską w miarę często mierzyć temperaturę, tak by być w stanie możliwie dokładnie poinformować lekarza o jej przebiegu w ciągu doby. Różne schematy podwyższania i obniżania temperatury w ciągu doby są bowiem charakterystyczne dla pewnych chorób i mogą znacznie ułatwić i przyspieszyć postawienie prawidłowej diagnozy. Bardzo ważne jest również udzielenie lekarzowi bardzo szczegółowych informacji na tematy, o które pyta. Często brak możliwości postawienia właściwej diagnozy wiążę się z brakiem odpowiedniej komunikacji na linii lekarz-pacjent. 5. Hipertermia Hipertermia jest stanem, w którym występuje podwyższona temperatura ciała, ale układ termoregulacji nie jest przestawiony na jej wyższą wartość. Innymi słowy, układ sterujący stara się obniżyć temperaturę, ale na skutek upośledzenia wydalania ciepła lub jego nadmiernego wytwarzania temperatura utrzymuje się w organizmie na podwyższonym poziomie. Najczęstszą przyczyną jest wystawienie organizmu na skrajnie niekorzystne warunki, w postaci wysokiej temperatury i dużej wilgotności. Podejmowanie wysiłku fizycznego w takich warunkach, szczególnie przy bezpośrednim działaniu słońca, powoduje przegrzanie. Organizm nie jest w stanie oddać do otoczenia wystarczającej ilości ciepła. Dochodzi wtedy do udaru cieplnego. U starszych osób, u których układ oddawania ciepła jest mniej sprawny oraz występuje upośledzenie pragnienia, do udaru dojść może nawet przy braku podejmowania wysiłku fizycznego. Jest to tzw. klasyczna forma udaru cieplnego, do którego oprócz podeszłego wieku może przyczyniać się znaczna otyłość i odwodnienie. Hipertermia wystąpić może również w przebiegu samego odwodnienia, gdzie na skutek mniejszego ukrwienia następuje zwężenie naczyń podskórnych, co powoduje zmniejszenie wydzielania potu i zaburzenie procesu oddawania ciepła do otoczenia. W przypadku wystąpienia hipertermii czy udaru cieplnego, nie należy stosować klasycznych leków przeciwgorączkowych, gdyż nie przyniosą one pożądanego skutku. Leki te jedynie przestawiają temperaturę w termostacie podwzgórza, z czym dotknięta hipertermią osoba akurat nie ma problemu. Leki te nie ułatwiają natomiast samego oddawania ciepła z organizmu. Zamiast tego, należy danego pacjenta przenieść w chłodne miejsce, rozebrać, podawać chłodne płyny do picia, okładać zimnymi, mokrymi ręcznikami czy nawet wspomóc się wiatrakiem. Jeśli hipertermii towarzyszy utrata przytomności, należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe, jest to bowiem stan zagrażający życiu. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Gorączka to uczucie nadmiaru ciepła w ciele. Wzrost temperatury u kota jest najczęściej sygnałem problemów ze zdrowiem nie każde pojawienie się gorączki oznacza poważne problemy. Ale ten stan kota wymaga od hodowcy większej jest jednym z objawów gorączki i jest często używana jako jej synonim, chociaż nie zawsze jest to to samo. W przeciwieństwie do gorączki, której mogą towarzyszyć dreszcze i ogólne złe samopoczucie, gorączka jest zlokalizowana i zlokalizowana w ognisku zmian. Ogólna gorączka wiąże się ze wzrostem temperatury ciała gorączkiSama gorączka jest oznaką zmian patologicznych zachodzących w ciele zwierzęcia. To raczej subiektywne odczucie kota, z którego próbuje się pozbyć:kładzie się na podłodze (często chore zwierzęta z uporczywym wzrostem temperatury ciała leżą na zimnej podłodze);szukam szkicu;często oddycha przez usta;staje się ospały i apatyczny;traci apetyt;jeśli ciepło jest zlokalizowane w określonym miejscu na ciele zwierzęcia, kot często nie pozwala go dotknąć;ciężko oddychać;woda u kota mogą rozwinąć się suche błony śluzowe, nos może się rozgrzać, a sierść może zbrylić się. W ogólnym upale zwierzę może ciągle wzrost temperatury ciała hodowca powinien szczególnie uważnie monitorować ogólny stan zwierzęcia. Ten objaw często mówi hodowcy, że organizm zwierzęcia aktywnie walczy z patogenami. Nawet jeśli gorączka jest jest typowym procesem zachodzącym w organizmie, który charakteryzuje się chwilowym wzrostem temperatury ciała, rozwijającym się w toku ewolucji u kotów, jako reakcja ochronna na wprowadzenie patogenu. Gorączka rozwija się pod wpływem określonych substancji, pirogenów, towarzyszy jej okresowe napady gorąca i uczucie zamarzania. Osoba powiedziałaby, że "dreszcze". Uczucie zimna jest zwykle odczuwane przez zwierzę, gdy temperatura wzrasta, a uczucie ciepła przy stabilnej i malejącej obecności ciepła nie należy panikować, a ponadto lutować kota środkami przeciwgorączkowymi. Wystarczy obserwować zwierzę przez kilka zauważysz, że gorączka nie ustępuje, ale wręcz przeciwnie, wzrasta, dodawane są do niej inne objawy, najprawdopodobniej zwierzę potrzebuje pomocy medycznej. Przy wzroście temperatury ciała i rui u kota nieprzerwanie przez kilka godzin należy go zabrać do kliniki weterynaryjnej, ponieważ taki stan może być oznaką poważnej choroby i doprowadzić do śmierci gorączki jest wiele. Wśród głównych specjalistów są:W miejscu ugryzienia przez trującego owada, takiego jak osa lub pszczoła, u zwierzęcia może pojawić się uczucie gorąca. Miejsce ukąszenia puchnie, swędzenie, przekrwienie i uczucie gorąca pojawiają się w opuchniętym przegrzaniu zwierzę może odczuwać ciepło. Jeśli kot znajduje się w dusznym pomieszczeniu lub na słońcu, może, podobnie jak człowiek, uzyskać ciepło lub udar ciepła u zwierzęcia może rozwijać się pod wpływem naprężenie. Zjawisko to jest krótkotrwałe i związane jest z reakcją naczyniową organizmu zwierzęcia. Przy silnym stresie naczynia zwężają się, pojawia się uczucie zimna, a następnie następuje gwałtowne rozszerzenie naczyń powierzchownych, krew napływa do skóry i pojawia się uczucie ciepła. Temperatura ciała nie zmienia się. Pod wpływem stresu temperatura ciała zwierzęcia może na krótko wzrosnąć do wysokich wartości. To sprawia, że ​​czuje się jak kot "oświetlony". Może to być po podróży komunikacją miejską lub na wystawie. Jeśli temperatura spadnie wystarczająco szybko, ogólny stan zwierzęcia nie zostanie zakłócony, nie trzeba próbować obniżać takiej może być reakcją alergiczną zwierzęcia na niektóre pokarmy i rośliny. Jednocześnie takiej gorączce towarzyszą inne objawy charakterystyczne dla reakcji alergicznej i znika pod działaniem leków przeciwhistaminowych lub gdy alergen jest całkowicie usuwany z organizmu fizyczna. Jeśli kot jest zbyt niegrzeczny, temperatura ciała może wzrosnąć, ale nie więcej niż o 1 stopień. Jednocześnie temperatura wraca do normy w ciągu chemiczne. Zwykle gorączce towarzyszą zaburzenia żołądkowo-jelitowe i ogólne które kot może otrzymać w wyniku bójek, ataków psów lub innych urazów. Takie rany mogą ulec zapaleniu. Początkowo w miejscu zapalenia obserwuje się ciepło, ale jeśli rana nie jest leczona, temperatura w całym ciele często powodują gorączkę i inne W takim przypadku kot może kichać, jest wydzielina z metaboliczne najczęściej obserwowane u starszych kotów. Najczęściej gruczoły odpowiedzialne za nawilżanie błon śluzowych i usuwanie płynów z organizmu odmawiają normalnego onkologiczne, w których występuje uporczywy wzrost temperatury ciała kota. Jednocześnie trudno jest obniżyć temperaturę za pomocą konwencjonalnych objawoweNormalna temperatura ciała dla kotów to 38-39 stopni. Koty to zwierzęta kochające ciepło, więc ich temperatura jest wyższa niż u ludzi. Jednocześnie na przykład w przypadku sfinksów za normalną uważa się temperaturę 40 zmierzyć temperaturę ciała kota doodbytniczo (jest to najbardziej odkrywczy sposób). Możesz również umieścić termometr w uchu zwierzęcia (ale jeśli zostanie włożony nieprawidłowo lub jeśli kot się martwi, wynik może być zniekształcony).Dla większości ras temperatura powyżej 40 stopni jest powodem do gorączka jest miejscową reakcją organizmu i jest obserwowana w miejscu rany, ugryzienia lub urazu, zwierzę nie otrzymuje leków przeciwgorączkowych. Leczenie miejscowe maściami. Prowadzona jest również terapia antybakteryjna (w przypadku stanów zapalnych). Jeśli gorączka jest wynikiem siniaka lub tępego urazu, weterynarze zalecają stosowanie lodu i zimnych okładów na bolące przypadku alergii i zatruć przeprowadza się leczenie mające na celu usunięcie toksycznych substancji z organizmu. W tym samym czasie upał również przypadku infekcji podaje się jeśli uporczywy wzrost organizmu wiąże się z zaburzeniem metabolicznym lub onkologią, to trudno sobie z tym poradzić. Aby złagodzić stan pupila, weterynarze sugerują hodowcom stosowanie silnych środków przeciwgorączkowych w postaci zastrzyków lub objawowa i zabiegiJeśli gorączka jest związana z wysoką temperaturą, a nie jest spowodowana stresem, trwa dłużej niż kilka godzin, zwierzę należy zabrać do kliniki weterynaryjnej na znana jest przyczyna gorączki, oprócz leków przepisanych przez specjalistę zaleca się stosowanie metod fizycznych:Na czoło kota można położyć szmatkę nasączoną zimną wodą. W miejscach, gdzie główne naczynia przechodzą blisko skóry (szyja, wewnętrzna strona uda) można również przyłożyć zimny mokry też umieścić kota w chłodni, przygotować miskę zimnej wody do przywrócić utracony płyn, zwierzę można wypić roztworem Regidron (w proporcji 1 saszetka na litr wody o temperaturze pokojowej). Jednocześnie najprawdopodobniej zwierzę samo odmówi wypicia tego przydatnego środka. Następnie należy co półtorej do dwóch godzin wlewać do pyska kota 2-3 strzykawki możesz kąpać kota, przynieś go do klimatyzatora lub wentylatora w celu schłodzenia. Zbyt szybka utrata ciepła może spowodować jeszcze więcej można smarować roztworem alkoholu lub octu, ale nie więcej niż 1 raz na jest również lekkie zmoczenie sierści zwierzęcia, po prostu głaszcząc ją wilgotną dłonią lub wilgotnym miarę wysychania wełny procedurę można powtarzać, aż temperatura spadnie do normalnego z Echinacei, rozcieńczona w niewielkiej ilości wody, dobrze obniża temperaturę. Zalecana dawka to 1 kropla na 1 kilogram wagi kota. Prawdopodobnie wszyscy opiekunowie psów doznali epizodu gorączki ze swoim zwierzęciem. Objawy są charakterystyczne i przy odpowiedniej wiedzy, łatwe do zidentyfikowania. Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Juan Pedro Vazquez Espeso w dniu 02 listopada 2020 aktualizacja: 02 listopada 2020 rGorączka u psów to bez wątpienia proces patologiczny, który najczęściej występuje w codziennej klinice weterynaryjnej. Zwykle, to zdarzenie jest zwykle objawem choroby, zakaźnej lub innej. Z kolei gorączka niesie ze sobą szereg objawów towarzyszących, które są dość pod uwagę wysoką częstotliwość występowania gorączki u zwierząt, konieczne jest poznanie objawów, jakie wywołuje to w organizmie. Czytaj dalej, jeśli chcesz wiedzieć, jakie są objawy gorączki u to jest gorączka?Gorączka, jak wszyscy wiemy, ma związek z temperaturą ciała. Dlatego, aby zacząć o tym mówić, dobrze jest znać normalną temperaturę gatunku, o którym będziemy dzisiaj mówić: psa temperatura ciała od 38 do 39 stopni jest uważana za normalną. Tak więc gorączka pojawia się, gdy następuje wzrost tej fizjologicznej temperatury. W sposób bardziej techniczny można to zdefiniować jako zaburzenie regulacji termicznej, które zmusza jednostkę do: dostosować się do wyższego niż normalny poziomu przeciwieństwie do hipertermii, w której źródło ciepła jest egzogenne, a mechanizmy regulujące temperaturę ciała – podwzgórze – działają prawidłowo, w gorączce dochodzi do zmiany tych termostat podwzgórza jest zakłócony i uważa 41 stopni Celsjusza w ciele za normalne, 39 stopni — które byłyby normalne — są interpretowane jako hipotermia, więc organizm będzie pracował na poziomie metabolicznym, aby zwiększyć te dwa stopnie różnicy. Przyczyny gorączkiWiększość przyczyn gorączki ma zazwyczaj podłoże septyczne i zakaźne, zarówno miejscowe, jak i uogólnione. Na przykład zakażona rana może wytworzyć ten obraz. Istnieją również zdarzenia niezakaźne powodujące gorączkę. Mówimy o następujących kwestiach: Niektóre procesy nowotworowe, zwłaszcza przy szybkim wzroście. Hemoliza naczyniowa. Zawały serca. Nawet wstrzyknięcie domięśniowe z miejscową reakcją może wywołać gorączkę. Rozważania, stany podgorączkowe i hiperpyreksjaObjawy wywołane przez gorączkę będą zasadniczo zależeć od dwóch czynników: Charakterystyka zwierzęcia: Ten patologiczny proces u szczenięcia nie jest taki sam jak u dorosłego psa, a zdrowy pies nie będzie miał takich samych objawów jak chory. Rodzaj gorączki: lekka podgorączka rzędu kilku dziesiątych może wywołać zupełnie niezauważalne objawy. Natomiast znaczna gorączka, zwana w żargonie medycznym hiperpyreksją, spowoduje bardziej widoczne objawy. Objawy gorączki niskiego stopnia u psówNa szczęście jest to najczęstsza prezentacja. W większości przypadków gorączka u psów obserwowanych podczas konsultacji zwykle nie przekracza 40 stopni Celsjusza w organizmie. Idziemy dalej, bo w niektórych przypadkach ta podgorączkowa stan ma postać szansa na znalezienie w recenzji bez otrzymania czegokolwiek przez tych chorych psów można zauważyć następujące objawy: Niewielki rozkład i apatia. Brak apetytu, bo pies może nawet całkowicie odrzucić jedzenie. Trufle gorące i suche. Nie zawsze wskazuje to na gorączkę, ale czasami jest z nią bezpośredni związek. Lekka suchość błon śluzowych. Objawy hiperpyreksjiGdy temperatura ciała psa przekracza 40 stopni, można już mówić o wysokiej gorączce lub gorączce. W tych przypadkach, zwierzęta wykazują bardziej wyraźne objawy. Podobnie hiperpyreksja może zagrozić życiu psa, dlatego konieczne jest szybkie z hiperpyreksją wykaże niektóre lub wszystkie z następujących objawów: Bardzo wyraźna suchość błon śluzowych. W dotyku te tkaniny są całkowicie suche. Zmniejszona ilość produkowanego moczu, jak również wzrost jego stężenia. Charakterystyczny jest bardzo ciemny i pachnący mocz. Bardzo przygnębione zwierzę. Może nawet wystąpić spadek odruchów i brak reakcji na bodźce zewnętrzne. Utrata masy mięśniowej i anoreksja. Zwykle jest to bardzo widoczne gołym okiem i przedstawia się ostro. Zapobieganie i szybkośćOgólnie są to najczęstsze objawy, jakie wywołuje gorączka u psów. Pomimo tych ogólnych wskazówek należy podkreślić, że każde zwierzę to świat: pies może nie dawać żadnych oznak lub spędzić kilka dni bez przypadkach hiperpyreksji, objawy ostrzegają, że życie psa może być zagrożone, więc wizyta u weterynarza powinna być natychmiastowa. Mamy nadzieję, że te wskazówki przydadzą się we wczesnym wykrywaniu objawów tego procesu u psów. Kolejny atak wcale nie przychodzi niespodziewanie. Kłopotliwy towarzysz zawsze się zapowiada. Kilka nieprzespanych nocy pod rząd. Płacz, ból brzucha, postękiwanie przez sen. Pawełek wie, że za kilka dni zacznie się. W oczach mamy widzi dobrze sobie znaną troskę. Jej ręka coraz częściej dotyka jego czoła. Musi czuwać, być zawsze gotową, by przez następne dwa tygodnie móc skutecznie o niego walczyć. Zaczęło się, gdy Pawełek miał 6 miesięcy. Gorączka dopadła malucha i jej końca nie było widać. Temperatura dochodziła do 42 stopni. Po lekach objawy łagodniały, ale z czasem znów przybierały na sile. Czy to się kiedyś skończy? Jak pomóc takiemu dziecku? Ciężkie wspomnienia dla mamy. Ręce mdlały ze zmęczenia, bo maluch nie dawał się odłożyć, a nie było wiadomo, jak długo to potrwa. Czy się w ogóle skończy... Po dwóch tygodniach objawy ustały. Stwierdzono gorączki nawrotowe, podano sterydy. Konsultacja w CZD i badania genetyczne dały jednoznaczny wynik. TRAPS – Zespół Gorączek Nawrotowych. Choroba ultrarzadka (zarejestrowano w Polsce 7 osób chorych), nieznana, nieprzewidywalna. Jest pewna regularność, ponieważ czas przerwy miedzy atakami, to ok 2 miesiące, są objawy zapowiadające. Jednak co będzie się działo z Pawełkiem za kilka lat, tego nikt nie jest w stanie przewidzieć. Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta" 42 stopnie, to temperatura, która pozostawia w organizmie człowieka ślad po sobie. Nerki Pawełka są zagrożone, ponieważ gorączka doprowadza do wytworzenia niebezpiecznego białka odkładającego się w narządach, prowadzącego do amyloidozy, a w efekcie ich niewydolności. Przy okazji badań Pawła objęto nimi również jego tatę. Jak się okazało współdzielą chorobę. Tata Pawełka szpitale zna, jak swój dom. Jednak dopóki nie zajęto się synkiem, nikt go dobrze nie zdiagnozował. Czerwone obrzęki wędrujące od ramienia aż po końce palców od rąk, kaszel, bóle w klatce piersiowej. Kiedyś przerwy pomiędzy objawami były u niego dłuższe. Teraz praktycznie nie istnieją. Strach pomyśleć co, jeśli z Pawełkiem będzie tak samo. Nie można żyć na dłużej z taką gorączką. Organizm nie wytrzyma obciążenia. Chłopiec wymaga leczenia lekiem biologicznym o nazwie KINERET, który należy podawać codziennie. Problem polega na tym, że preparat ten nie jest na dzień dzisiejszy refundowany przez NFZ, a miesięczny koszt leczenia chłopca, to ok. 10 000 złotych. Rodzice dzieci chorujących walczą, jak mogą o refundację. Jednak, by dopiąć swego potrzebują nie tylko dobrej woli urzędników, ale też pomocy dla dzieci na okres, w którym refundacji nie ma. Pawełek ma trzy lata. Nie chodzi do przedszkola, aby dodatkowe infekcje nie obciążały organizmu. Jego kontakty z rówieśnikami są mocno ograniczone, a przyszłość pod znakiem zapytania. Zbiórka Pawełka obejmuje okres leczenia do końca 2016 roku. Zarówno my, jak i rodzice mamy nadzieję, że uda się i dalsze postepowanie będzie już refundowane. By jednak walka miała sens, do tego czasu życie Pawełka trzeba chronić. Zachęcamy do wsparcia akcji zbierania pieniędzy na leczenie Pawełka. Jest ona prowadzona za pośrednictwem strony Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Gorączka u psa Pies, jak każde zwierzę stałocieplne ma określoną temperaturę ciała, która jest względnie stała i w znacznym stopniu niezależna od temperatury otoczenia. Utrzymanie temperatury ciała w określonym przedziale jest niezbędne do przemian metabolicznych i zachowania zdrowia. Zwierzęta są wyposażone w mechanizmy pozwalające utrzymywać temperaturę na podobnym poziomie. Można tu wymienić: okrywę włosową,tkankę podskórną,regulację poprzez parowanie (pocenie się, zianie),skurcz i rozkurcz naczyń krwionośnych. Wytwarzanie ciepła w organizmie odbywa się w trakcie procesów przemiany materii oraz podczas pracy mięśni. Nadmiar wytworzonego ciepła tracony jest poprzez promieniowanie, przewodzenie, parowanie, konwekcję oraz wraz z kałem i moczem. Temperatura wewnętrzna regulowana jest przez ośrodek termoregulacji znajdujący się w podwzgórzu mieszczącym się w mózgu. Kiedy mówimy o gorączce u psa? Dowiesz się tego w dalszej części artykułu. Gorączka u psaGorączka u psa objawyGorączka u psa leki Gorączka u psa U psów prawidłowa temperatura ciała waha się w granicach 37,5° – 39° C. Obecne są jej dobowe wahania, rano (około godziny 6) temperatura ciała może być niższa o 0,5° – 1°C niż po południu, co wiąże się z natężeniem światła. Temperatura ciała u psów małych, młodych oraz w ciąży jest nieznacznie wyższa niż u przedstawicieli dużych ras, samców oraz zwierząt starszych. Wysiłek fizyczny oraz podniecenie i stres mogą wywołać wzrost temperatury o 1-1,5°C. Podwyższona temperatura ciała może być spowodowana gorączką lub przegrzaniem organizmu (hipertermią). Ważne jest, aby rozróżniać stan hipertermii czyli przegrzania organizmu od gorączki. Hipertermia to stan charakteryzujący się podwyższoną temperaturą ciała. Rozwój hipertermii ma miejsce, gdy organizm produkuje więcej ciepła niż może oddać do środowiska. Do przegrzania organizmu dochodzi więc przy wysokiej temperaturze zewnętrznej (np. wnętrze samochodu w ciepły dzień) oraz podczas dużego wysiłku fizycznego u niewytrenowanych zwierząt przy niesprzyjających warunkach otoczenia (wysoka temperatura i wilgotność). Hipertermia może prowadzić do udaru cieplnego, a ten nie odpowiednio szybko leczony jest przyczyną śmierci. Szczególnie duże ryzyko przegrzania organizmu grozi psom ras płaskoczaszkowych, u których upośledzone jest oddawanie ciepła przez układ oddechowy. Wysoka gorączka u psa przyczyny Gorączka u psa, w przeciwieństwie do hipertermii jest stanem, w którym pod wpływem substancji wywołujących gorączkę, czyli pirogenów, dochodzi do zmiany temperatury ciała na wyższą w punkcie nastawczym, czyli w ośrodku termoregulacji w podwzgórzu. Wzrost temperatury o dziesiąte stopnia ponad normę to stan podgorączkowy. Niebezpieczny dla życia jest wzrost temperatury ciała powyżej 42°C, przy ciepłocie ciała 43°C dochodzi do uszkodzenia tkanek. Szczególnie wrażliwy jest układ nerwowy, wysoka gorączka może prowadzić do śpiączki lub śmierci. Znaczny wzrost ciepłoty ciała może także być przyczyną: uszkodzenia nerek,uszkodzenia mięśnia sercowego,zaburzeń w funkcjonowaniu układu pokarmowego oraz mięśni. Pirogeny, czyli czynniki prowadzące do podwyższenia temperatury ciała mogą być pochodzenia zewnętrznego (egzogenne pirogeny) lub wewnętrznego (endogenne pirogeny). Pirogeny endogenne mogą być wytwarzane w organizmie przez pobudzone cząsteczki układu odpornościowego, na przykład makrofagi. Do pirogenów egzogennych można zaliczyć toksyny wytwarzane przez drobnoustroje oraz czynniki niezakaźne, na przykład: kompleksy immunologiczne,produkty rozpadu tkanek powstające w trakcie stanów zapalnych, martwicowych czy chorób nowotworowych,pewne leki. Pirogeny egzogenne zwykle ze względu na dużą wielkość cząsteczki nie mogą przekroczyć bariery krew-mózg, tak więc zwykle ich działanie jest pośrednie i polega na pobudzaniu komórek organizmu do wytwarzania pirogenów endogennych. Mogą to być interleukiny, czynnik martwicy nowotworu czy interferon. Endogenne pirogeny docierają wraz z krwią do mózgowia, gdzie indukują wytwarzanie kolejnych czynników, między innymi prostaglandyn, które to stymulują ośrodek termoregulacji do podniesienia temperatury ciała. Dochodzi do zmniejszenia oddawania ciepła (mniejsze ukrwienie skóry) oraz jego magazynowania w organizmie (stroszenie włosów). Ponadto skurcze mięśni (drżenie, dreszcze) powodują wzrost wytwarzania ciepła. Działanie preparatów przeciwgorączkowych polega na hamowaniu syntezy czynników endogennych (prostaglandyn) odpowiedzialnych za wzrost temperatury ciała. Efekt taki wykazują także niektóre niesteroidowe leki przeciwbólowe. Przekrwienie skóry i zianie są objawami ustępującej gorączki. Najczęstszymi przyczynami gorączki są czynniki zakaźne (bakterie, wirusy) oraz produkty ich metabolizmu (toksyny). Za wzrost temperatury ciała mogą być także odpowiedzialne: choroby immunologiczne,urazy,nawet prawidłowo, aseptycznie przeprowadzone operacje. Możliwe przyczyny gorączki to także miejscowe procesy chorobowe (ropnie, urazy), nowotwory, reakcja na leki. Gorączka u psa objawy Gorączka o umiarkowanym nasileniu może być korzystna dla organizmu. Zwiększa ona odporność organizmu i usprawnia reakcje odpornościowe, może hamować wzrost niektórych drobnoustrojów. Niekorzystnymi zjawiskami towarzyszącymi gorączce są zwiększony metabolizm i zapotrzebowanie organizmu na tlen. Długotrwała gorączka jest związana z nasilonym katabolizmem i prowadzi do wychudzenia. Gorączce zwykle towarzyszą objawy ogólne takie jak: brak apetytu,złe samopoczucie,odwodnienie,niechęć do ruchu i zabawy,osowiałość,apatia. W domu można łatwo zmierzyć temperaturę psu w odbycie. Jednak samodzielne stosowanie leków przeciwgorączkowych jest przeciwwskazane. Zawsze najpierw należy ustalić jakie podłoże ma gorączka u zwierzęcia. Oczywiście, jednorazowe podanie leku w nagłej sytuacji, po konsultacji telefonicznej z lekarzem weterynarii nie powinno zaszkodzić. Należy jednak pamiętać, że leki dla ludzi są zwykle szkodliwe dla zwierząt, mogą one spowodować u psa: uszkodzenie wątroby,uszkodzenie nerek,krwotoczne zapalenie żołądka i jelit. Nie eksperymentujmy więc na naszym psie podając mu leki bez wyraźnego zalecenia od lekarza. Dlatego też samodzielne mierzenie temperatury u zwierzęcia powinno mieć funkcję pomocniczą w ocenie stanu zdrowia psa. Jeśli więc samopoczucie podopiecznego wzbudza nasz niepokój, pies jest markotny, osowiały, ma osłabiony apetyt, brak chęci do życia, ale jednocześnie nie wykazuje innych objawów, zmierzenie temperatury ciała może nam pomóc w podjęciu szybkiej decyzji o wizycie w lecznicy weterynaryjnej. Jeśli więc temperatura będzie podwyższona, a pies apatyczny, najlepiej jest pojechać do lekarza. Gorączka zwykle świadczy o toczącym się stanie zapalnym w organizmie, a zawsze szybko podjęte leczenie ma lepsze rezultaty i daje większą szansę na pełne i szybkie wyzdrowienie. Jeśli jednak temperatura ciała będzie w normie, a pies nie wykazuje objawów takich jak wymioty, biegunka, kaszel, duszność, nieprawidłowe wypływy lub krwawienie z naturalnych otworów ciała (jama ustna, nosowa, odbyt, srom, prącie) można poczekać z wizytą w lecznicy i poobserwować zwierzę przez kolejną dobę. Jeśli jednak nie dojdzie do poprawy bezpieczniej jest udać się do lekarza, ponieważ wiele chorób przebiega bez towarzyszącej im gorączki. Gorączka u psa leki Gorączka u psa leki Leki przeciwgorączkowe stosowane w medycynie weterynaryjnej w Polsce to metamizol. Leki przeciwzapalne, które także działają przeciwgorączkowo to: karprofen,meloksykam,kwas tolfenamowy. Są one dostępne w formie iniekcji oraz w postaci doustnej (tabletki, zawiesina). Leki te wywołują obniżenie podwyższonej temperatury ciała w ciągu kilku godzin po podaniu. Przy gorączce spowodowanej chorobami zakaźnymi podawanie antybiotyku także hamuje gorączkę, jednak na efekt trzeba czekać co najmniej dobę. Dlatego zwykle w początkowej fazie choroby łączy się leki przeciwdrobnoustrojowe z lekami przeciwgorączkowymi. W gorączce pochodzenia immunologicznego zwykle zalecane jest podanie steroidowych leków przeciwzapalnych. Podsumowanie Ze swojej strony doradzam nie eksperymentować z lekami przeciwgorączkowymi na własną rękę i jeśli pies ma temperaturę ciała powyżej 39°C najbezpieczniej jest udać się na wizytę do lekarza weterynarii.

gorączka u kota 41 stopni