Hasło do krzyżówki „w judo to koniec walki przed czasem” w słowniku krzyżówkowym. W naszym internetowym leksykonie krzyżówkowym dla wyrażenia w judo to koniec walki przed czasem znajduje się tylko 1 opis do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła 4. Chwyty zabronione w judo. Chwyty i zachowania zabronione w judo to przede wszystkim: kopanie, uderzanie, atakowanie twarzy przeciwnika, zakładanie dźwigni na stawy inne niż łokciowy, noszenie biżuterii podczas walk. Chwyty judo wykluczają jakiekolwiek uderzenia, można jedynie sprowadzić przeciwnika do parteru za pomocą rzutu i Punktacja w judo. Ippon: koniec walki (rzut na plecy, przytrzymanie przeciwnika 20 sekund w trzymaniu) Wazari: Rzut na niepełne plecy, przytrzymanie 10 sekund w Styl ten wywodzi się ze sztuki samoobrony – Ju-jitsu, którą trenował Kano. Z czasem stworzył nowe techniki i stał się pierwszym mistrzem nowej dyscypliny. Judo zyskiwało popularność na początku XX wieku. Dyscyplina rozwijała się w USA, Wielkiej Brytanii, Francji i Kanadzie, a także w Rosji i Chinach. Judo stało się sportem Jest to rodzaj walki zapaśniczej, wymagającej specjalnego ubioru zwanego "judogi". Jakkolwiek judo wywodzi się z wojskowej sztuki walki na śmierć i życie, zastosowanie judo do obrony osobistej jest obecnie celem drugoplanowym. Ogólny rozwój fizyczny, a następnie uzyskanie skuteczności w zawodach, oto główne cele współczesnego judo. Kimono do aikido jest specjalnie zaprojektowane do wykonywania technik aikido i może nie być odpowiednie do innych sztuk walki. W innych stylach, np. karate czy taekwondo, stosuje się inne rodzaje strojów, które są bardziej przylegające do ciała, aby ułatwić ruchy. Jaka jest różnica między kimono do aikido a kimono do judo? . SŁOWNIKPodstawowe słownictwo: Dojo – sala treningowa Tatami – mata Hajime – start, naprzód (komenda na rozpoczęcie walki) Mate – stop (komenda na przerwanie walki) Sore Made – koniec Judoga – strój do judo Judoka – zawodnik trenujący judo Kejkogi – bluza judogi Zubon – spodnie judogi Obi – pas od judogi Tachi-Waza – technika w stójce Ne-Waza – technika w parterze Randori – walka szkoleniowa Rei – ukłon (za-rei: ukłon niski, tachi-rei: ukłon wysoki) Tori – atakujący, wykonujący ćwiczenie Uke – broniący się; ten, na którym tori wykonuje daną technikę Kumi-kata – uchwyt klasyczny Sonomama – bezruch w walce Maita – poddanie się 3 fazy rzutu: Kuzushi – wychylenie Tsukuri – wejście Kake – rzut Punkty w walce JUDO: Waza-ari Ippon Kary w walce JUDO: shido hansokumake 3 x shido = hansokumake Stopnie szkoleniowe wg Polskiego Związku Judo Szkoleniowe: 6 kyu – pas biały 5 kyu – pas żółty 4 kyu – pas pomarańczowy 3 kyu – pas zielony 2 kyu – pas niebieski 1 kyu – pas brązowy Mistrzowskie: 1 – 5 dan: pas czarny 6 – 8 dan: pas biało-czerwony 9 – 10 dan: pas czerwony Historia judo – judo jest sztuką walki pochodzenia Japońskiego. Za umowną datę powstania tego sportu uważa się rok 1882, kiedy to profesor Jigoro Kano, były adept starojapońskiej bojowej sztuki ju-jutsu, otworzył szkołę własnego stylu. W założeniu miał to być styl walki, który mógłby być skutecznie uprawiany przez wszystkich, również przez kobiety i dzieci. Jigoro Kano, sam niewielkiej postury, zadbał o to, aby w nauczanych przez niego chwytach doskonała technika zawsze miała przewagę nad siłą. Wyeliminował także z ju-jutsu wszystkie elementy mogące doprowadzić do zranienia ćwiczących – jego judo miało być „łagodną drogą”. W judo sportowym nie ma więc uderzeń ani kopnięć, dźwignie dozwolone są jedynie na staw łokciowy, a rzuty, które w jakikolwiek sposób mogłyby doprowadzić do kontuzji czy to atakowanego czy atakującego są zabronione i karane. Dziś, po niemal stu czterdziestu latach od powstania, judo jest sportem znanym i licznie uprawianym na całym świecie. Jako pierwsza sztuka walki w historii judo pojawiło się na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 i rozgrywane jest na tej najważniejszej światowej imprezie do dziś. Potwierdzeniem faktu, że sport ten z powodzeniem mogą uprawiać wszyscy, jest wprowadzenie judo na Igrzyska Paraolimpijskie oraz na Igrzyska Olimpiad Specjalnych. Zawody rozgrywane są we wszystkich grupach wiekowych – od kilkulatków po weteranów, wśród kobiet i mężczyzn, w kategoriach wagowych nie dyskryminujących nikogo. Niezwykłą popularność judo zawdzięcza wielu czynnikom, ich wszystkich nie sposób wymienić. Rodziców wysyłających dzieci na zajęcia ogólnorozwojowe z judo przekonuje wszechstronność, uniwersalność i aspekt wychowawczy tej sztuki walki. Młodzież, niejednokrotnie zafascynowana sztukami walki, w judo widzi możliwość nauki samoobrony i doskonalenia samego siebie, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Najlepsi zawodnicy pragną realizować się poprzez wyniki sportowe, co dzięki rozgrywaniu mistrzostw na każdym szczeblu jest możliwe. Starsi znajdują w judo sposób na utrzymanie dobrego stanu zdrowia i sprawności fizycznej, a miłośnicy dalekowschodnich wartości, tradycji i filozofii mogą zgłębiać tajniki judo często na treningach sportowych pomijane. Judo nie jest sportem łatwym, nie jest to sport, którego można się „nauczyć”. Jest to sztuka walki i zarazem sztuka życia, sposób postępowania, wymagający ciągłego doskonalenia się w każdej sferze życia. Nie jest możliwe bycie doskonałym, ale należy do tego dążyć, a drogą do tej doskonałości może być właśnie judo. Zarys historii judo Będąc sportem stosunkowo młodym, judo opiera się o wielowiekową tradycję i doświadczenie dalekowschodnich mistrzów sztuki walki. Dzięki swoim niezaprzeczalnym wartościom, dostępności i skuteczności oraz nieocenionej pracy profesora Jigoro Kano, sport ten zyskał znacznie większą popularność niż bardziej brutalne, dawniejsze systemy walk, i dziś cieszy się międzynarodowym uznaniem. Ju-jutsu Judo, podobnie jak wiele innych dalekowschodnich stylów walki i samoobrony, wywodzi się z tradycyjnego, japońskiego systemu walki wręcz – ju-jutsu. Sama droga przybycia i początkowe etapy rozwoju starojapońskich sztuk walki nie są jednoznacznie określone. Wynika to ze zbyt dużej liczby legend, które podają różne wersje pojawienia się szkół walki wręcz w Japonii. Najprawdopodobniej jednak ju-jutsu jako sztuka walki ukształtowało się w drugiej połowie XVI wieku, a wieku XVII było już usystematyzowanym systemem nauczanym w wielu szkołach przez różnych nauczycieli. Za twórcę judo uważa się profesora Jigoro Kano (1860-1938), który zebrał, usystematyzował i wyselekcjonował techniki z różnych systemów walki dopasowując je do potrzeb swojej szkoły. Jigoro Kano Jigoro Kano, uczeń takich wielkich mistrzów ju-jutsu jak Hachinosuke Fukuda i Masamoto Iso, zebrał i usystematyzował techniki tego systemu walki, selekcjonując jedynie te chwyty, które uznał za bezpieczne, nie zagrażające życiu i zdrowiu ćwiczących. Ponadto dodał do tak powstałej sztuki walki elementy nowe, opracowane przez siebie. W odróżnieniu od ju-jutsu, swoją sztukę walki Kano nazwał judo. Z czasem do nazwy swojego systemu Kano dodał nazwę szkoły, którą założył w roku 1882 i w której nauczał – Kodokan. Tak powstało Kodokan Judo. Szkoła ta, uważana za najsłynniejszą i największą szkołę judo na świecie, istnieje w Tokio do dziś. Jigoro Kano spopularyzował judo w całej Japonii, jeszcze w XIX wieku judo uznano tam za sport bezpieczny i wprowadzono do obowiązkowego programu nauczania wychowania fizycznego w szkołach wszystkich typów. Prowadząc liczne pokazy i odczyty Kano popularyzował także judo poza granicami Japonii. Jako pierwszy Azjata został w 1909 r. członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Profesor zmarł w roku 1938, wracając z posiedzenia MKOl w Kairze. Historia judo na świecie Dzięki pracy Jigoro Kano i jego uczniów judo uzyskało dużą popularność w Japonii i jeszcze pod koniec XIX wieku trafiło do Europy. Na początku wieku XX we Francji, Anglii i USA zaczęły powstawać pierwsze kluby judo poza Japonią. Rozwój judo jako dyscypliny sportowej został zahamowany w czasie II wojny światowej, ale już w 1948 r. powstała Europejska Unia Judo, a trzy lata później Światowa Federacja Judo. W 1956 r. w Tokio odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata. W roku 1960 podczas sesji MKOl judo zostało wpisane do programu Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964 r., co jest najlepszym potwierdzeniem wartości tej dyscypliny, uznaniem jej zasięgu i popularności. W zawodach tych uczestniczyli przedstawiciele 27 państw w czterech kategoriach wagowych. Na stałe judo do programu olimpijskiego weszło w roku 1972. W latach 70. odbyły się pierwsze Mistrzostwa Europy kobiet, poszerzono także liczbę kategorii wagowych. Od 1992 r. również judo kobiet stało się dyscypliną olimpijską. Historia judo w Polsce W Polsce judo pojawiło się właściwie dopiero po II wojnie światowej. Pierwsze sekcje powstały w latach 40. i 50. w Warszawie. W 1957 r. powstał Polski Związek Judo (PZ Judo) – strona internetowa Polskiego Związku Judo. W tym samym roku zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Polski w tej dyscyplinie. Rok później Polska przystąpiła do Europejskiej Unii Judo. Pierwsze medale na Mistrzostwach Europy Polacy zdobyli w latach 60. Pierwszy medal z Mistrzostw Świata przywiózł w 1971 r. Antoni Zajkowski, rok później zdobył on srebrny medal olimpijski w Monachium. Pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski w judo zdobył 16 lat później Waldemar Legień, powtarzając ten sukces w roku 1992 w wyższej kategorii wagowej. Do dziś na koncie Polskich judoków znajduje się 8 medali z Igrzysk Olimpijskich. Hato Judo – treningi dla dzieci, młodzieży i dorosłych

koniec walki w judo