Owłosienie na ciele to odzwierciedlenie zwierzęcej natury człowieka, sen taki można interpretować zarówno pozytywnie jak i negatywnie. Nastroszone włosy sugerują, że śniący boi się czegoś w swoim życiu. Potargane włosy oznaczają ogromną rozpacz. Długie, rozczesane włosy u kobiet mogą symbolizować dziewictwo lub nierząd. Wypadanie włosów u dziecka może mieć wiele przyczyn. To m.in. zaburzenia odżywiania, choroby tarczycy, różnego rodzaju dermatozy. Aby pokonać problem, najlepiej poznać jego źródła. Dlatego, jeśli wypadanie włosów u dziecka jest na tyle nasilone, że staje się niepokojące, trzeba zwrócić się o pomoc do lekarza. Moje rozstępy pojawiły się jakoś w gimnazjum i nie wiedzieć czemu - zawsze je lubiłam. Poza tym ładnie komponują się z pieprzykiem. PS Zapewniam Was, że co druga modelka (i nierzadko model), którą obserwujecie na Instagramie, również taką ozdobę posiada. - Włosy na nogach - Których nie chce mi się golić już dłuższy czas. Studium opublikowane w "Journal of Cosmetic Dermatology" potwierdza zasadność tego typu działań. Usuwanie włosów pod pachami poprzez golenie znacząco redukuje nieprzyjemny zapach na następne 24 godziny. Warto przypomnieć jednocześnie, że zapach ten powstaje w efekcie rozkładania potu przez bakterie. Wiele osób decyduje się na Golić włosy na nogach? 2012-06-20 22:32:01; Włosy na nogach dziewczyn! 2007-05-22 17:08:52; Do chłopców! Czy obrzydzają was żeńskie włosy łonowe? 2010-01-27 17:36:40; Czy obrzydzają Ciebie włosy pod pachami i na nogach u kobiet? 2011-07-20 07:56:42; Na nogach włosy zapleść? 2011-12-12 19:37:59; Czy obrzydzają cię włosy? 2012 Trzylatki. Mam pytanie - moja córka ma bardzo dużo ciemnych włosków na nogach - czy to normalne? czy mam się martwić? . Syn histeryzuje np. że tata wyszedł już rano do pracy, a on chciał się do niego przytulić. Kiedy jednak tata wraca z pracy, syn nie bawi się z nim ani nie rozmawia, nie interesuje się tym, że tata, który tak był mu rano potrzebny, jest teraz obecny. Następnego ranka sytuacja się powtarza i tak od kilku tygodni. Oczywiście tłumaczę mu, że tata poszedł tylko na parę godzin, że musi zarabiać pieniążki itd. On to wszystko rozumie, ale mimo wszystko histerycznie płacze, że tatę kocha i chce do taty. Nigdy wcześniej nie było takich problemów. Drugim problem syna jest paniczny strach przed rożnego rodzaju ranami. Kiedy Wojtek się skaleczy, jest po prostu histeria. Nie pozwala mi nawet przemyć rany czystą wodą, nie mogę jej dotknąć. Tłumaczę, że nie będzie boleć (muszę np. uciąć skórkę przy paznokciu, bo się zadarła). Kiedy robię to na siłę, bo nie mam innego wyjścia, okazuje się, że faktycznie nie bolało, że nie kłamałam. Mówi wtedy, że już nie będzie tak płakał, bo wie, że nie będzie bolało, że nie zrobię mu krzywdy. Do następnego razu jest to prawda, bo znowu histeryzuje. Później, na spokojnie, tłumaczę mu, że muszę przemyć, czy obciąć skórkę, czy nawet paznokcie u nóg (przy tym też jest histeria). On oczywiście mówi, że już wie, że to nie boli itd., ale kiedy następna sytuacja się przydarza, dzieje się to samo. Nawet kiedy ma małe skaleczenie nie pozwala mi się dotknąć i muszę przykleić plaster, żeby on nie musiał na to patrzeć (zakrywa oczy i mówi, że nie może na to patrzeć). Nie wiem jak mu pomóc inaczej, jak mu to wytłumaczyć. Czy to jakiś kolejny irracjonalny lęk? Czy przejdzie mu to? I czy te poranne histerie można jakoś zniwelować lub sprawić, żeby nie trwały godziny lub dłużej. Będę bardzo wdzięczna za jakakolwiek poradę, gdyż nie mam już siły słuchać tych krzyków i histerycznego płaczu. Wiem, że Wojtek jest wrażliwym dzieckiem. Przytulam go często, powtarzam, że go kocham, on odpowiada mi tym samym - katjia Witam, Gdy czytam Pani list widzę ogromną troskę i niepokój o syna. Bardzo cierpliwie tłumaczy Pani mu różne rzeczy, dzięki temu wiemy, że na pewno syn dobrze rozumie sytuację i że jego zachowania są poza jego decyzjami i nie mają racjonalnych pobudek. Wiele objawów, które Pani opisuje wskazuje, że syn może cierpieć z powodu nadmiernych lęków różnego typu: lęk separacyjny, lęk o zdrowie. Warto byłoby sprawdzić, czy nie rozwinęły się u niego zaburzenia lękowe. Przyczyn może być wiele, na pewno u podłoża leży delikatność jego układu nerwowego, czyli jak to Pani określiła duża wrażliwość. Jednak nie wszystkie wrażliwe dzieci rozwijają zaburzenia lękowe. Jest kilka dodatkowych czynników, które przyczyniają się do ich powstania. Należą do nich nadmiernie chroniące postawy rodziców, nieprzyjemne, wywołujące bezradność i lęk doświadczenia z wczesnego dzieciństwa i inne. Sądzę, że najlepiej będzie jeśli skonsultuje Pani problem z psychologiem dziecięcym. Nasilenie owłosienia w obrębie ciała jest związane z okresem dojrzewania. Jedni przechodzą go we wcześniejszym wieku, inni z kolei później. Ponadto, owłosienie u poszczególnych osób może się różnić intensywnością barwy włosa, grubością oraz gęstością. Myślę, że mocne owłosienie przestanie Cie martwić w momencie, gdy Twoi koledzy również wejdą w okres dojrzewania ;-) Cytuj Wypadanie włosów u dziecka zwykle nie jest groźnym objawem, a jedynie wynikiem np. niedoboru witamin i składników mineralnych czy infekcji. Niemniej, włosy u dziecka mogą wypadać także z innych, poważniejszych przyczyn. Co wtedy robić? Do jakiego lekarza należy udać się z dzieckiem, któremu nadmiernie wypadają włosy? Podpowiadamy. Nadmierne wypadanie włosów u dziecka zazwyczaj budzi duży niepokój rodziców. Przyczyn opisywanej dolegliwości jest wiele, poczynając od fizjologicznego wypadania włosów, niedoborów pokarmowych, chorób endokrynologicznych, aż po infekcje grzybicze i choroby autoimmunologiczne. Leczenie jest zależne od przyczyny nadmiernej utraty włosów. Wypadanie włosów u dziecka – przyczyny Włosy, które należą do przydatków skóry, pełnią funkcję termoizolacyjną, ochronną oraz estetyczną. Szacuje się, że zdrowy człowiek traci około 100 włosów dziennie z całego ciała. Istnieje wiele przyczyn wypadania włosów u dzieci, do najczęstszych należą niedobory witamin i składników mineralnych, infekcje, przewlekłe choroby oraz stres. Warto wspomnieć, że nadmierne wypadanie włosów może być także zjawiskiem fizjologicznym, zwłaszcza u niemowląt. Do najczęstszych przyczyn nadmiernego wypadania włosów u dzieci zaliczamy: niedobory pokarmowe w diecie – zwłaszcza żelaza, cynku lub biotyny. Niedobór żelaza u dzieci może prowadzić do rozwoju anemii, która objawia się także osłabieniem, sennością, szybką pracą serca oraz bladością skóry i błon śluzowych. choroby tarczycy – zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy mogą prowadzić do nadmiernego wypadania włosów. przebytą chorobę infekcyjną z wysoką gorączką lub agresywnym leczeniem – tzw. telogenowe wypadanie włosów. Nadmierna utrata włosów zazwyczaj następuje po upływie od 6 tygodni do 4 miesięcy. Włosy przestają rosnąć i przedwcześnie przechodzą w fazę spoczynku, zwaną fazą telogenu. W przypadku telogenowego wypadania włosów nie stosuje się leczenia, włosy zaczynają samoistnie odrastać w ciągu 6 miesięcy. stres – ostry lub przewlekły. czynniki mechaniczne takie jak nieprawidłowe upinanie włosów (zbyt mocne naciąganie włosów przy upinaniu kucyka lub pleceniu warkocza). łysienie plackowate (łac. Alopecia areata) jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym objawiająca się utratą włosów z ograniczonych obszarów skóry głowy. Choroba ta rozwija się zazwyczaj w wieku młodzieńczym i u młodych dorosłych. łysienie u niemowląt – najczęściej związane jest z częstym pocieraniem danego rejonu np. o fotelik samochodowy lub materac łóżeczka. grzybice skóry owłosionej głowy – należą do częstych zakażeń skóry spotykanych u dzieci. Najczęściej objawiają się jako okrągłe ogniska drobnopłatowego złuszczania naskórka z następową utratą włosów. choroby psychiatryczne, w tym trichillomania (utrata włosów spowodowana przez mechaniczne wyrywanie, pociąganie lub skręcanie przez dziecko). Charakterystyczną cechą jest obecność włosów ułamanych na różnej długości oraz większe nasilenie objawów po stronie ręki dominującej. Trichillomanię najczęściej obserwuje się u dzieci narażonych na duży stres lub cierpiących na choroby psychiatryczne. Diagnostyka i leczenie wypadania włosów u dziecka W przypadku dziecka z nadmiernym wypadaniem włosów bardzo ważny jest dokładnie zebrany wywiad dotyczący diety, chorób przewlekłych, stosowanych leków, przebytych chorób zakaźnych oraz narażenia na stres. Przy postawieniu rozpoznania pomocne jest wykonanie badań laboratoryjnych takich jak morfologia krwi, poziom żelaza, TSH, fT4 oraz wskaźników stanu zapalnego. Jeśli u dziecka podejrzewa się zakażenie grzybicze owłosionej skóry głowy, zalecane jest wykonanie badania mikrobiologicznego. Należy pamiętać, że grzybica skóry głowy jest chorobą zakaźną, dlatego należy unikać używania wspólnych przedmiotów, w tym grzebieni, pościeli, ręczników oraz innych akcesoriów do włosów. Rozpoznanie grzybicy skóry głowy stawia lekarz dermatolog. Po rozpoznaniu zakażenia grzybiczego stosuje się doustne leki oraz preparaty zawierające substancje przeciwgrzybicze na skórę głowy. U dziecka z niedoborami pokarmowymi (najczęściej żelaza, witamin z grupy B, cynku) lekarz zaleca suplementację lub wdrożenie leczenia preparatami zawierającymi brakujące mikroelementy celem uzupełnienia diety. Natomiast u dziecka z nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy, u którego występuje nadmierne wypadanie włosów należy sprawdzić poziom hormonów tarczycy i zmodyfikować dawkę leków. W przypadku podejrzenia łysienia plackowatego należy wykonać badania hormonalne oraz immunologiczne. W leczeniu tej dolegliwości stosuje się środki drażniące, aby wywołać przekrwienie skóry i pobudzić porost włosów. Zaleca się także preparaty witaminowe oraz pomoc psychologiczną. U starszych dzieci z dużym nasileniem łysienia plackowatego stosuje się fototerapię UVB lub fotochemioterapię metodą PUVA. Jeśli u dziecka występuje łysienie związane z trichillomanią, zaleca się konsultację u lekarza psychiatry oraz psychoterapię. Polecane dla Ciebie żelki, odporność, niedobór witamin zł żelki, niedobór witamin zł zestaw, żelki, niedobór witamin zł zestaw, żelki, tabletka, niedobór witamin zł Preparaty i suplementy na wypadające włosy dla dzieci W przypadku nadmiernego wypadania włosów u dziecka należy skontaktować się z lekarzem, który po zebraniu dokładnego wywiadu oraz zaleceniu badań dodatkowych, postawi rozpoznanie i zaleci najtrafniejsze leczenie. Nie należy samodzielnie wdrażać leków i suplementów u dziecka przed przeprowadzeniem diagnostyki u lekarza. U dzieci z nadmiernym wypadaniem włosów i obniżonym poziomem żelaza zaleca się dietę bogatą w zielone warzywa, orzechy, ryby oraz nabiał. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Zaburzenia łaknienia u dzieci – co robić, gdy dziecko jest niejadkiem? Zaburzenia łaknienia u dzieci, objawiające się obniżonym apetytem lub wybiórczością pokarmową, mogą mieć rozmaite przyczyny. Mogą być stanem fizjologicznym, niewymagającym leczenia (często dotyczy to dzieci w wieku od 1 do 5 lat), lecz mogą również być objawem choroby (np. schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, nerwowego). Problemy z apetytem nierzadko towarzyszą dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mogą mieć także podłoże emocjonalne. Zaburzenia łaknienia często wymagają wielospecjalistycznego podejścia – współpracy pediatry, lekarzy specjalistów, logopedy, psychologa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie. Co to jest hiperhydroza? Nadmierna potliwość w języku medycznym nazywana jest hiperhydrozą. Wynika ona z nadczynności gruczołów potowych zlokalizowanych w dolnej warstwie skóry właściwej. Gruczoły potowe znajdują się na całym ciele, ale ich największa ilość występuje na dłoniach, podeszwach stóp i na czole. Pot pełni ważną funkcję termoregulacyjną, chroniąc nas przed przegrzaniem. Pocenie się dłoni i stóp obserwuje się już u noworodków, natomiast gruczoły zlokalizowane pod pachami rozpoczynają wydzielanie potu w okresie dojrzewania. Ilość produkowanego potu różni się w zależności od człowieka. Nadpotliwość może obejmować całe ciało (postać uogólniona) lub dotyczyć tylko niewielkiej powierzchni skóry, np. stopy, dłonie, pachy, głowa (postać miejscowa/ogniskowa). Nadmierna potliwość u dzieci – przyczyny Nadmierne pocenie się dziecka może mieć charakter pierwotny o trudnej do ustalenia przyczynie lub wtórny (patologiczny), będąc jedynie objawem innego, poważniejszego schorzenia. W badaniach z udziałem dzieci i młodzieży cierpiących na pierwotną nadpotliwość ogniskową wykazano, że dolegliwość prawdopodobnie ma podłoże genetyczne i może być dziedziczona (pozytywny wywiad rodzinny odnotowano w 65% przypadków). Według badań amerykańskich dermatologów z tą przypadłością boryka się średnio 0,6% dzieci oraz 1,6% nastolatków. Nadmierne pocenie u dzieci może więc stanowić problem sam w sobie lub może być nieswoistym objawem szeregu nieprawidłowości: infekcji (zwłaszcza tych przebiegających z gorączką), alergii, chorób skóry, chorób ośrodkowego układu nerwowego, niedoboru witaminy D3 (nadmierne wydzielanie potu zwłaszcza na głowie i karku może świadczyć o rozwijającej się krzywicy), hipoglikemii, nadczynności tarczycy, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, niewydolności lub wady serca, anemii, chorób nowotworowych (chłoniak, białaczka). Tendencja do wzmożonego pocenia się jest normalnym zjawiskiem u dzieci z nadwagą i otyłością. Nadmierne wydzielanie potu, zwłaszcza pod pachami i na dłoniach, może mieć podłoże psychogenne i pojawiać się jako fizjologiczna reakcja organizmu w momentach stresujących dla dziecka, np. publiczne występy, rozmowa z wymagającym nauczycielem, wizyta u lekarza. Warto także na bieżąco sprawdzać, czy ubiór dziecka jest dostosowany do aktualnej temperatury otoczenia oraz czy odzież, którą nosi, nie jest wykonana z syntetycznych tkanin nieprzepuszczających powietrza. Nadmierne pocenie u dziecka – jakie inne objawy powinny zaniepokoić? Wnikliwego badania przyczyny nadmiernej potliwości wymagają sytuacje, w których jednocześnie obserwuje się u dziecka inne niepokojące objawy, takie jak: zaburzenia pragnienia i apetytu, wzmożone oddawanie moczu, spadek masy ciała, zahamowanie wzrostu, powiększone węzły chłonne, męczliwość, drażliwość i nerwowość, bladość, drżenie rąk, stany podgorączkowe, sinienie skóry i błon śluzowych. Wówczas należy skonsultować się z lekarzem, który zleci badania mające na celu wykluczenie choroby lub jej wczesne wykrycie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Czy używki mogą wpływać na nadmierną potliwość u dziecka? Używki, takie jak narkotyki, dopalacze i alkohol mogą powodować zwiększone wydzielanie potu. Rodzice, którzy podejrzewają swoje dziecko o stosowanie używek, powinni przeanalizować jego zachowanie, zwracając szczególną uwagę na pobudzenie, splątanie, niewyraźną mowę, znaczne wahania nastroju, zmianę dotychczasowego rytmu dobowego, nadmiernie rozszerzone lub zwężone źrenice, wilczy apetyt lub utratę łaknienia. Nocne poty u dziecka – co mogą oznaczać? Kiedy epizody nadmiernego pocenia się powtarzają się nocami, warto sprawdzić temperaturę w pokoju dziecka (optymalna to około 20°C) oraz czy zakładana do snu piżama nie jest zbyt gruba. Należy też unikać sztucznych, nieoddychających materiałów. Dotyczy to zarówno odzieży, jak i pościeli, kocyków czy poduszek. Jeśli powyższe warunki do spania są odpowiednie, powinno się szukać przyczyny tego zjawiska, ponieważ pierwotna hiperhydroza u dzieci zwykle nie daje objawów podczas snu. Nocne poty mogą być oznaką alergii lub w najgorszym wypadku rozwijającej się choroby nowotworowej. Wówczas oprócz nadmiernego pocenia można zauważyć u dziecka ogólne osłabienie, bladość, powiększone węzły chłonne, tendencję do krwawień i wybroczyn. Dziecko może także omdlewać, mieć podwyższoną temperaturę i skarżyć się na ból kości. Są to objawy alarmujące, które powinny skłonić rodziców do pilnej konsultacji lekarskiej. Jakie badania zrobić, gdy dziecko nadmiernie się poci? Jeśli istnieją podejrzenia, że nadmierna potliwość u dziecka jest przejawem choroby, lekarz po zbadaniu pacjenta i zebraniu szczegółowego wywiadu indywidualnie dobierze odpowiedni zestaw testów diagnostycznych. We własnym zakresie można natomiast wykonać badania obejmujące następujące parametry: morfologia krwi z rozmazem, żelazo, odczyn Biernackiego (OB), wskaźnik stanu zapalnego CRP, elektrolity, glukoza na czczo, hormon tyreotropowy (TSH), witamina D. Skutki nadmiernej potliwości u dzieci Skutkiem nadmiernej potliwości u dzieci może być: zwiększone ryzyko infekcji skórnych (np. brodawka zwyczajna wywołana wirusem brodawczaka ludzkiego, infekcje grzybicze, bakteryjne, grzybica stóp i paznokci), które prawdopodobnie są spowodowane nadmiernym nawilżeniem skóry, problemy emocjonalne – nadmierne wydzielanie potu jest postrzegane jako nieprzyjemne zjawisko, zarówno dla osoby dotkniętej tą dolegliwością, jak i dla otoczenia. Pot na twarzy jest zwykle łatwo dostrzegalny, a jego nadmiar pod pachami lub na plecach pozostawia widoczne ślady na ubraniach. Również uścisk spoconej dłoni nie należy do przyjemności. Z tych powodów dziecko, które nadmiernie się poci, może doświadczać przykrych uwag, naśmiewania lub wręcz odrzucenia przez rówieśników. Wpływa to niekorzystnie na rozwój psychologiczny i społeczny dziecka. W skrajnych wypadkach nieleczona dolegliwość, oprócz oczywistego dyskomfortu, może prowadzić do problemów emocjonalnych, stanów lękowych czy nawet depresji. pogorszenie sprawności manualnej – dzieci, które nadmiernie się pocą, mogą mieć problem ze sprawnym posługiwaniem się długopisem, który po dłuższym pisaniu wyślizguje się z mokrej dłoni. Spocone dłonie gorzej radzą sobie z obsługiwaniem myszki komputerowej, skręcaniem kierownicy roweru, łapaniem piłki podczas gry czy wykonywaniem prac plastycznych. Są to małe, przyziemne problemy, ale dla dziecka mogą stanowić spory dyskomfort. Leczenie nadmiernej potliwości u dziecka Możliwości lecznicze u dzieci są nieco ograniczone ze względu na brak wystarczającej ilości danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania niektórych metod i środków. Przed podjęciem leczenia należy w pierwszej kolejności wykluczyć wtórne przyczyny nadpotliwości (choroby, niedobory witaminowe, zaburzenia metaboliczne). W tym celu warto udać się do lekarza, który zbierze dokładny wywiad. Może on zapytać, jak długo trwa problem, czy rodzice dziecka także nadmiernie się pocą, jakie czynniki wywołują wydzielanie potu, o jakiej porze dnia nadpotliwość się nasila i jakie obszary ciała obejmuje. Jeśli wyniki zleconych przez lekarza badań wykażą, że potliwość jest objawem choroby, należy przede wszystkim rozpocząć leczenie wykrytego schorzenia. Na szczęście w większości przypadków, a zwłaszcza przy nadpotliwości miejscowej można od razu wdrożyć leczenie objawowe. Preparaty z chlorkiem glinu – tzw. blokery potu. Są dostępne w aptekach pod postacią dezodorantów, kremów i żeli do stosowania miejscowego. Hamują wydzielanie potu poprzez blokowanie przewodów, którymi jest on wyprowadzany na powierzchnię skóry. Pełne działanie tych preparatów ujawnia się po około 10 dniach stosowania. Po przerwaniu kuracji pocenie znów stopniowo nasila się, ponieważ czop utworzony z soli glinu, który blokował ujścia gruczołów potowych, jest usuwany w procesie złuszczania naskórka. Do zalet preparatów z glinem należy łatwość użycia i stosunkowo wysoki profil bezpieczeństwa. Wadami natomiast są konieczność regularnego stosowania w celu utrzymania dobrych efektów terapeutycznych oraz miejscowe działania niepożądane w postaci pieczenia, podrażnień i świądu. Osoby źle tolerujące preparaty glinu na bazie alkoholu lepiej reagują na środki hydrożelowe. Blokery potu stosuje się na noc na oczyszczoną, suchą skórę. Jeśli antyperspiranty przynoszą zadowalające efekty, a dziecko akceptuje ich regularną aplikację, takie podejście może pozostać jedyną metodą leczenia nadpotliwości. Leki antycholinergiczne (bromek propanteliny, glikopirolan, oksybutynina, i benzatropina ) Blokują receptory muskarynowe dla acetylocholiny, która jest głównym neuroprzekaźnikiem wydzielania potu. Wywoływane przez nie działania uboczne (takie jak suchość w ustach, tachykardia, zaparcia, zaburzenia oddawania moczu, pobudzenie) stanowią pewne ograniczenie dla ich rutynowego stosowania u dzieci. Są alternatywą w przypadku bardzo nasilonej potliwości, opornej na miejscowe leczenie. Jonofereza Polega na działaniu prądu elektrycznego, który poraża kanały jonowe gruczołów potowych, zmniejszając ich aktywność. Najczęściej znajduje zastosowanie w leczeniu nadpotliwości dłoni i stóp, które zanurza się w wodzie lub roztworze glikopirolanu, co zwiększa skuteczność leczenia. Taka forma zabiegu stanowi oczywiste ograniczenie w leczeniu nadpotliwości pach. Część kanałów gruczołowych zostaje uszkodzona działaniem prądu, dzięki czemu obserwuje się redukcję wydzielania potu. Jeden zabieg jonoforezy nie wystarczy, aby wyleczyć nadpotliwość. Zwykle zaleca się serię 8-10 sesji, a następnie, aby utrzymać optymalny efekt terapeutyczny, zabiegi należy powtarzać z częstotliwością zależną od indywidualnych potrzeb. Do możliwych miejscowych działań niepożądanych zalicza się rumień, uczucie kłucia i pojawienie się pęcherzy. Wstrzyknięcia toksyny botulinowej Taki zabieg wykonuje chirurg lub dermatolog. Toksyna podana w odpowiednio małej dawce na newralgiczne miejsca paraliżuje nerwy pobudzające gruczoły potowe. Skutecznie hamuje to wydzielanie potu na okres od 6 do 12 miesięcy. Gdy efekt jej działania ustąpi, należy powtórzyć zabieg. Takie iniekcje wykonuje się głównie w okolicy pach. Iniekcje na dłoniach i podeszwach stóp są bolesne i źle odbierane przez pacjentów. Pierwsze doniesienia o zastosowaniu tej metody leczenia nadpotliwości u dzieci pochodzą z 2002 roku. Do tej pory na świecie opisano wiele przypadków skutecznej terapii z użyciem toksyny botulinowej u dzieci. Dotyczą one głównie nadmiernego pocenia się dłoni i pach, opornego na inne leczenie. Ze względu na ból w miejscu wkłucia oraz ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych iniekcje toksyną botulinową są rzadko zalecane dzieciom. Zabiegi te nie są refundowane, a ich koszt jest wysoki (1500-2000 zł za pojedynczy obszar). Laserowa liposukcja Wiązka światła laserowego niszczy gruczoły potowe w obrębie pach, usuwając jednocześnie zbędną tkankę tłuszczową. Zostaje ona odessana przy pomocy kaniuli wraz z uszkodzonymi gruczołami. Możliwe powikłania to blizny, przykurcze i infekcje. Leczenie przynosi bardzo dobre rezultaty, ale jest kosztowne. Cena zabiegu wynosi kilka tysięcy złotych. Leczenie chirurgiczne Stanowi ostateczność w ciężkich przypadkach nadpotliwości opornych na mniej inwazyjne metody leczenia. Polega na chirurgicznym odnerwieniu okolic dotkniętych nadmiernym poceniem (najczęściej dłonie i pachy). Obecnie najpopularniejsza jest sympatektomia endoskopowa wspomagana obrazem z kamer, w której wykonuje się tylko 2-3 nacięcia o długości nieprzekraczającej 1 cm. Po zlokalizowaniu kluczowych zwojów nerwowych przerywa się ich ciągłość przy pomocy lasera lub elektrokoagulacji. Mimo że efekty leczenia są natychmiastowe i długotrwałe, istnieje ryzyko powikłań płucnych, infekcji oraz kompensacyjnego pocenia się w innych okolicach (np. na tułowiu). Według amerykańskich badań taki zabieg przeprowadzony na dzieciach w wieku od 9 do 17 lat przyniósł wymierne efekty w 90% przypadków i okazał się stosunkowo bezpieczny. Ziołolecznictwo Szałwia lekarska to zioło, które regularnie stosowane obniża wydzielanie potu. Może być stosowana pomocniczo w leczeniu nadpotliwości w postaci naparów, wyciągów, a nawet okładów z jej liści. Jednak w przypadku małych dzieci warto najpierw zasięgnąć porady pediatry, aby dowiedzieć się, czy ryzyko związane z ewentualnymi skutkami ubocznymi takiej terapii nie przewyższa oczekiwanych rezultatów. Ponadto szałwia może uczulać, zatem u dzieci należy zachować szczególną ostrożność. Pozostałe leki stosowane w leczeniu nadpotliwości u dorosłych (jak np. klonidyna, blokery kanału wapniowego, benzodiazepina, antagoniści receptorów α-adrenergicznych) nie zostały jak dotąd odpowiednio przebadane pod kątem ich stosowania w populacji dziecięcej. Domowe sposoby na nadmierne pocenie się dziecka Istnieją również domowe sposoby walki z nadmiernym poceniem, które stanowią dobre uzupełnienie leczenia farmakologicznego. Aby zredukować nadmierne wydzielanie potu u dziecka, zaleca się: wybór przewiewnej odzież, wykonanej z naturalnych materiałów (bawełna, jedwab), ubieranie dziecka w sposób adekwatny do temperatury otoczenia (tyle samo warstw ubrań jak u osoby dorosłej), utrzymywanie prawidłowej temperatury w mieszkaniu, a zwłaszcza w sypialni, unikanie kąpieli w gorącej wodzie, która pobudza gruczoły potowe do wzmożonej pracy, codzienne dokładne mycie ciała, częsta zmiana ubrań, a zwłaszcza bielizny i skarpet, unikanie ostrych przypraw i używek nasilających pocenie (pieprz, ostra papryka, chili, curry, imbir, kurkuma, tabasco, kawa, mocna herbata, alkohol), zewnętrzne stosowanie naparów z ziół, takich jak szałwia, kora dębu, rumianek na pocące się miejsca (uwaga na możliwe reakcje alergiczne). Nadmierne pocenie się to wstydliwa dolegliwość, która potrafi skutecznie obniżać jakość codziennego życia. Ma to ogromne znaczenie w przypadku dzieci, których rozwój emocjonalny i społeczny bywa wtedy zaburzony. W wielu przypadkach preparaty stosowane miejscowo dają zadowalające efekty. W przeciwnym razie można rozważyć leczenie farmakologiczne lub przeprowadzenie wybranego zabiegu.

włosy na nogach u 6 latki