Dowiedz się więcej o łuszczycy skóry głowy . Łuszczyca paznokci. Atakuje paznokcie u rąk i nóg, powodując występowanie wgłębień w płytce paznokciowej, oleistych plamek pod paznokciem, przez co płytka paznokciowa zmienia kolor na żółty albo biały. Łuszczyca paznokci występuje u ok. 2% populacji. Łuszczyca stawowa Czerniak skóry jest złośliwym nowotworem wywodzącym się z neuroektodermalnych komórek melanocytarnych. Melanina to barwnik, który odpowiada za ciemniejszy odcień skóry w kontakcie z promieniowaniem ultrafioletowym – słonecznym lub w solarium. W związku z tym najczęstszym miejscem występowania tego nowotworu jest skóra, jednak To nowatorska, nowoczesna i skuteczna metoda przeznaczona dla psów chorych na atopowe zapalenie skóry. Lek oparty na tej substancji podaje się w formie zastrzyku podskórnego, a jego czas działania może trwać nawet około miesiąca. Szacunkowa terapia uzależniona jest od wagi psa i kosztuje ok. kilkuset złotych. Pacjent jest kotem wychodzącym, żyjącym na wsi z 11 innymi kotami i psem. Wcześniej nie stwierdzono u niego żadnych chorób skóry. Z historii choroby, w którą zaopatrzony był właściciel kota, oraz z wywiadu wynikało, że problem z uszami trwa już od około roku. Herszt trafił wówczas do lecznicy z powodu krost i rumienia skóry Rak skóry – czym jest. Rak skóry to niekontrolowany rozrost nieprawidłowych komórek tkanki nabłonkowej. To jeden z najczęściej występujących nowotworów u ludzi. Częstotliwość jego występowania rośnie z wiekiem populacji, a to dlatego, że rak ten powstaje zazwyczaj z powodu nadmiernej i długotrwałej ekspozycji na promienie U 50% chorych w momencie rozpoznania obecne są już przerzuty do węzłów chłonnych. Aktualnie 10-letnie całkowite przeżycie chorych na MCC szacuje się na około 65% u kobiet i 50,5% u mężczyzn (średnio ok. 57% dla wszystkich chorych). Leczenie pacjentów z rakiem skóry z komórek Merkla uzależnione jest od stopnia zaawansowania choroby. . U psów różnych ras mogą pojawiać się pewne zmiany na skórze, które zwykle wyczuwane są przez właścicieli. Nie wszystkie są groźnie, ale każda z nich powinna być sprawdzona przez weterynarza. Samodzielnie bardzo trudno jest rozpoznać ewentualne schorzenie, ponieważ niegroźne zmiany niekiedy są bardzo podobne do zmian nowotworowych. Niekiedy konieczne jest więc wykonanie dodatkowych badań, dzięki którym możliwe będzie podjęcie stosownych działań, np. z zakresu chirurgii weterynaryjnej. Najczęstsze zmiany tkanki podskórnej i skóry u psów Brodawczaki o łagodnym charakterze. Brodawczaki mogą pojawiać się nawet u młodych osób i zwykle stanowią łagodne zmiany pochodzenia wirusowego. Ujawniają się w jamie ustnej i/lub na stopach (stosunkowo rzadko). Nie są one związane z nowotworem ani żadnym innym poważnym schorzeniem. Jeśli nie przeszkadzają psu (pies czasami może je przygryzać), po pewnym czasie mogą same zaniknąć. Brodawczaki u starszych psów również najczęściej nie wymagają wycinania. Basalioma to w większości przypadków zmiana łagodna. Pojawia się w postaci dość dużych, widocznych guzów o twardej konsystencji i bez włosów. Zwykle usuwane są operacyjnie, a rokowania w większości przypadków są dobre. Tłuszczaki podskórne pojawiają się najczęściej u psów w średnim wieku i starszych. Chociaż tłuszczaki nie są groźne, to jednak wymagają specjalistycznego badania w celu wyeliminowania ewentualnych podejrzeń nowotworu. Tłuszczaki nie kwalifikują się do operacji (chyba że przeszkadzają psu w poruszaniu się). U starszych psów może pojawiać się gruczolak gruczołów łojowych. Występuje na skórze głowy, grzbietu i kończyn w postaci łatwych do uszkodzenia zmian. Tego rodzaju zmiany, chociaż nie są groźne dla zdrowia, często są usuwane ze względu na dość duże ryzyko uszkodzeń. Nowotwory z komórek tucznych stanowi niemal 1/4 wszystkich złośliwych nowotworów u psów. Najczęściej diagnozowany jest u starszych czworonogów następujących ras: labrador, sznaucer, jamnik, bokser. Ma postać guzków, grudek, a niekiedy nawet plam. Co ważne, tego rodzaju zmiany nowotworowe dość szybko się zmieniają, powiększają, przeobrażają. Zazwyczaj pojawiają się na grzbiecie i kończynach. Mogą powodować lokalne stany zapalne, zaczerwienienia, obrzęki, świąd. Po przeprowadzeniu niezbędnych badań lekarz zwykle zaleca przeprowadzenie operacji. Nowotwór naskórka również występuje głównie u psów starszych. Zwykle pojawia się na kończynach, po bokach ciała, na mosznie, na przewodach słuchowych, miazdze pazurów. Wygląda jak wrzodziejąca, zalepiona strupami zmiana skórna. Najczęściej niezbędne jest przeprowadzenie operacji w celu usunięcia zmiany wraz ze sporą ilością skóry. Rokowania zależą od tego, czy doszło do przerzutów do węzłów chłonnych. utworzone przez | kw. 8, 2021 | 2021, Blog | Czerniak jest nowotworem pochodzącym z komórek barwnikowych. Najczęściej lokalizuje się na skórze, w jamie ustnej i na pazurach. Czerniaki skórne często mają charakter niezłośliwy, czerniaki jamy ustnej i pazurów najczęściej są złośliwe. fot. 1 Czerniak złośliwy – objawy Czerniak jamy ustnej. Właściciele trafiają do lekarza weterynarii z powodu występowania u swojego psa nadmiernego ślinienia, przykrego zapachu i krwawień z jamy ustnej oraz problemów ze zjadaniem karmy. Czerniaki łożyska pazura mogą powodować obrzęki palca, kulawiznę i odpadnięcie pazura. Czerniaki skórne zazwyczaj nie dają objawów. Na skórze widoczny jest ciemny guz (fot. 1). Czasami występują czerniaki pozbawione barwnika. Rozpoznanie Rozpoznanie wymaga wykonania biopsji cienkoigłowej lub pobrania wycinka (fot. 2). Po zabiegu do badania histopatologicznego przesyła się cały guz. Badania dodatkowe: mają na celu ustalenie stanu klinicznego pacjenta i ocenę stadium nowotworu. Wykonuje się badania krwi, zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej i badanie usg jamy brzusznej. Jeżeli okoliczne węzły chłonne są powiększone, to należy pobrać nich bioptat (ewentualne przerzuty). fot. 2 Czerniak złośliwy – postępowanie Najskuteczniejszą metodą leczenia czerniaka jest chirurgiczne usunięcie guza! Czerniaka należy usuwać z dużym zapasem tkanki, a następnie wysłać do histopatologa, w celu oceny granicy cięcia (fot. 3, 4). fot. 3 Całkowite usunięcie czerniaka skóry w wielu przypadkach prowadzi do wyleczenia. Czerniaki jamy ustnej i pazurów mają tendencje do miejscowej wznowy i dają odległe przerzuty do płuc i narządów. Średni czas przeżycia psów po chirurgicznym usunięciu czerniaków w tych lokalizacjach, jeżeli nie zostanie wprowadzone dodatkowe leczenie przeciwnowotworowe, wynosi 6-8 miesięcy. Psy, u których stwierdzono przerzuty lub usuwany guz jest większy niż 2 cm, żyją znacznie krócej. Radioterapia. Lecznicze naświetlania są w Polsce w weterynarii na razie mało popularne. Naświetlać można guzy nieoperacyjne lub okolicę, z której nowotwór został usunięty. Radioterapia może opóźnić odrastanie niecałkowicie usuniętego guza lub spowolnić wzrost guza nieoperacyjnego, wydłużając czas przeżycia zwierzęcia. Chemioterapia. W przypadku czarniaka złośliwego chemioterapia może spowalniać wzrost i rozsiew nowotworu. Elektrochemioterapia. Jest to nowa metoda miejscowego leczenia wielu nowotworów złośliwych. W czasie zabiegu usuwania guza lub po wygojeniu rany operacyjnej tkanki są ostrzykiwane lekami przeciwnowotworowymi i następnie komórki nowotworowe „uczula się” na działanie leku impulsami elektrycznymi (fot. 5). fot. 4 Rokowanie i dalsze postępowanie Rokowanie przy czerniaku złośliwym jest dobre do złego. Małe, wcześnie wykryte guzy, mogą być całkowicie wyleczalne. Czerniaki jamy ustnej i pazurów rokują gorzej. Pies, u którego stwierdzono złośliwego czerniaka, powinien być poddawany regularnym kontrolom lekarsko-weterynaryjnym: przez pierwsze 1,5 roku co 2-3 miesiące, potem co 6 miesięcy. Kontrolne badania obejmują pełne badanie kliniczne, zdjęcia rtg klatki piersiowej, usg jamy brzusznej i badania krwi. Autor: lek. wet. Maja Ingarden Chcesz być na bieżąco informowany o nowych artykułach na blogu klinicznym? Śledź nas na facebook’owym fanpage! Choroby skóry u psa mogą być wywołane przez pasożyty, grzyby, bakterie, wirusy oraz zatrucia. Mogą być również efektem ubocznego działania leków, zaburzeń czynności wątroby, nerek i gruczołów dokrewnych. Zdarza się, że choroby skóry u psa są sumą złego odżywiania oraz reakcji alergicznych. Spis treści - kliknij Zmiany skórne u psa – objawy Najczęstszymi objawami chorób skórnych u psa są zmiany widoczne na skórze zwierzęcia:pryszcze u psastrupki na skórze psawypadanie sierści u psagrudki i krosty u psawysypka u psa (pokrzywka)Wśród innych objawów wymienić należy:pękanie i krwawienie skóryświąd o różnym nasileniurogowacenie skórytrzepanie głowąliszaj u psapojawienie się przeczosów (czerwone ślady po drapaniu) i bliznłuszczenie się skóryzaczerwienienie wargmatowa sierśćkryzki naskórkoweobrzęk naczyniowy Szukasz karmy dla psa alergika? Zmiany skórne u psa – przyczyny Istnieje bardzo wiele przyczyn dermatoz u czworonogów. Choroby skóry u psów mogą wynikać z nabytych schorzeń, genetyki oraz uszkodzeń mechanicznych warstw skóry. Przyczynami zmian skórnych u psa są:zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy, choroba Cushinga – nadczynność kory nadnerczy)infekcje bakteryjne i wirusowe (drożdżyce i grzybice skóry)infekcje pasożytnicze (roztocza, pchły)schorzenia wewnętrzne (nowotwory)poparzenie słonecznezaburzenia zachowania psa (problemy behawioralne o podłożu autodestrukcyjnym: gryzienie,wygryzanie, wylizywanie)alergia u psa:alergia pokarmowa na składniki pożywienia lub w wyniku niedoborów żywieniowych;alergia na pogryzienie owadów, pajęczaków;alergia kontaktowa lub wziewna na trujące rośliny dla psa, chemię ogrodową i domową;alergia na leki – szczególnie antybiotyki, leki przeciwgrzybicze, substancje odkażające;alergia na środki pielęgnacyjne i ochronne (szampony, obroże przeciwkleszczowe) Atopowe zapalenie skóry u psa Atopowe zapalenie skóry u psa to najczęściej występujący rodzaj alergii u czworonogów, mającej podłoże genetyczne. Atopowe zapalenie skóry związane jest najczęściej z alergią na substancje wziewne oraz u psa objawia się silnym świądem w okolicach uszu, nasady ogona i łap. Atopia wywołuje reakcje psa w postaci drapania, a co za tym idzie, pojawiają się podrażnienia i obrzęk, często rany zaczynają się sączyć. Atopowe zapalenie skóry u psa objawia się także potrząsaniem głową (bardzo częsty przy AZS u psa stan zapalny uszu) i starannym wylizywaniem kończyn i przestrzeni międzypalcowych, jako kolejne konsekwencja występującego świądu skóry. Jasno umaszczone psy intensywnie liżąc określone okolice, zmieniają barwę sierści na rdzawą. Dostrzeżenie tej zmiany w wyglądzie psa bez innych dolegliwości świadczy przeważnie o atopowym zapaleniu skóry u psa. Swędzenie zadu i okolic odbytu także może sugerować atopowe zapalenie skóry u psa. Saneczkowanie oraz wylizywanie tych okolic może być sygnałem świadczącym o alergii. W przypadku takich objawów warto zwrócić uwagę czy pies drapie również uszy i wygryza łapy. Wtedy prawdopodobieństwo atopii u psa jest bardziej prawdopodobne. Samodzielne objawy tarcia zadem o ziemię i wylizywania odbytu może sugerować opiekunowi zarobaczenie lub problem z gruczołami okołoodbytowymi, a nie atopowe zapalenie skóry u psa. Ropne zapalenie skóry u psa Bakteryjne ropne zapalenie skóry u psa powstaje w wyniku samouszkodzeń, zapalenia skóry w miejscu połączeń skóry i błon śluzowych lub pod wpływem nawracającego zapalenia skóry (czyraczność) w przestrzeniach międzypalcowych psa. Ropne zapalenie skóry u psa przez fakt bardzo częstego występowania nie może być traktowane jako ostateczne rozpoznanie choroby, gdyż z reguły jest związane z atopowym zapaleniem skóry u psa (atopia u psa). Sygnałem ostrzegawczym jest przede wszystkim świąd i wystąpienie zmian skórnych u psa (czerwone, okrągłe, łuszczące się placki) jako pokłosie alergii pokarmowej u psa. Ropne zapalenie skóry u psa przybiera postać nawracającą, zwłaszcza jeśli towarzyszą mu choroby współistniejące takie jak AZS u psa, otyłość czy zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia hormonalne). Do ropnego zapalenia skóry predysponują psy, które mają nadmiernie pofałdowaną skórę, gdzie może dochodzić do nieprawidłowego ocierania fałd, zachodzących pod nimi zmian mikrośrodowiskowych skóry oraz tworzenia modzeli w wyniku ucisku. Ropne zapalenie skóry u psa najczęściej rozwija się powierzchniowo, choć może obejmować głębsze warstwy skóry. Świerzb u psa Świerzb u psa to zaraźliwa choroba pasożytnicza, która rozwija się na powierzchni skóry (świerzbowiec uszny) lub w płytkich warstwach naskórka (świerzbowiec drążący). Objawem sugerującym pojawienie się świerzbowca u psa jest bardzo silny świąd skóry (sarcoptes scabiei) lub uszu (otodectes cyntois) oraz widoczne na skórze strupki, rumień i grudki w zależności od rodzaju świerzbowca u psa. Zmiany skórne u psa obejmują szczególnie głowę, jednak można je dostrzec także na kończynach, brzuchu i klatce piersiowej. Objawy zmieniają się wraz z postępem choroby na poświądowe. Pies zaczyna łysieć placami lub włos się przerzedza, na skórze widać przeczosy, otarcia, strupy. Świerzb u psa w postaci przewlekłej ujawnia inne zmiany skórne u psa: opuchliznę, liszaj, rogowacenie oraz zmiany jej barwy. Świerzbowiec u psa wyniszcza organizm. Pies chudnie, odczuwa permanentny ból i pieczenie, jest osłabiony, węzły chłonne są powiększone, a choroba skóry u psa toczy niemal całe jego ciało. W przypadku świerzbu usznego pogarsza się słuch lub pies głuchnie, ze skóry sączy się ciemny wysięk i zawsze diagnozuje się zapalenie wewnętrznego przewodu słuchowego. Nużyca u psa Nużyca u psa wywoływana jest przez największe z mikroskopijnych pasożytów zewnętrznych skóry – pajęczaki z rzędu roztoczy. Nurzec psi to jeden z trzech rodzajów roztoczy bytujących na skórze czworonogów, żywiąc się łojem i martwym naskórkiem. Zazwyczaj nużeniec u psa diagnozowany jest u szczeniąt poniżej pierwszego roku życia, ale może atakować psy w dowolnym wieku. Roztocza te wgryzają się w głąb skóry, powodując wtórne infekcje, ujawniające się na skórze w postaci wykwitów, łuszczącej się skóry, a z czasem powodując zgrubienia skóry pozbawione sierści, zlokalizowane na pysku, nasadzie ogona i bokach ciała. Nużeniec u psa nie ujawnia się w postaci objawów klinicznych do czasu, gdy nie wystąpią zaburzenia ze strony układu odpornościowego. Ta choroba skóry u psów jest zatem wtórną do innych przewlekłych chorób ( niedoczynność tarczycy, przewlekły stres, choroba nowotworowa). Nużeniec psi żyje na skórze każdego psa i w normalnych warunkach nie zagraża jego zdrowiu, ale i nie przynosi żadnych korzyści. Świąd w przebiegu nużeńca nie występuje, jeśli dodatkowo nie wystąpi wtórne zakażenie bakteryjne. Nużeniec psi nie przenosi się na ludzi i nie jest w stanie żyć bez żywiciela. Gronkowiec u psa Gronkowiec u psa bytuje na skórze i błonach śluzowych zwierzęcia. Gronkowiec to bakteria atakująca skórę w chwili jej uszkodzenia. Bakterie gronkowca mogą uaktywnić się w chwili urazów nabłonka, innych zakażeń skóry (w tym nużycy, pooperacyjne) czy zaburzeń odporności (tarczyca, łojotok). Gronkowiec u psa jest efektem zaburzeń homeostazy organizmu zwierzęcia, a jego głównym objawem jest tworzenie się włochatych grudek ropni, czyraków i krost. Wymienione zmiany na skórze zmieniają się z czasem w strupki na skórze psa, a po ich odpadnięciu tworzy się blizna, pozbawiona włosów. Zwykle gronkowiec przejawia się w formie ropnego zapalenia mieszków włosowych. Gronkowiec u psa najczęściej powoduje infekcję skóry krocza, śluzówki jamy ustnej, przestrzeni międzypalcowych i uszu, wywołując zapalenie ucha zewnętrznego. Trzeba pamiętać, że gronkowiec jest częścią normalnej mikroflory skóry i śluzówek psów (przekazywany do 8 godzin po porodzie szczeniakom), ale także głównym patogenem wywołującym infekcje skóry u psów, zwłaszcza osobników osłabionych lub chorych. Zmiany skórne u psa – profilaktyka Profilaktyka chorób skóry u psa obejmuje szereg działań mających na celu zapobieganie wystąpienia zmianom na skórze u psa, ale i ograniczenie ich rozwoju, jeśli już się pojawiły. Właściwa higiena własna i otoczenia utrudnia także namnażanie bakterii i pasożytów w przestrzeni użytkowej wszystkich domowników, co z kolei przyczynia się do systematycznego ich chorobom skórnym u psów można poprzez:odpowiednie żywienie psa np. poprzez stosowanie karm hipoalergicznych, zawierających wysokiej jakości składniki odżywcze (zapobieganie niedoborom) oraz stały dostęp do czystej wodyunikanie częstych kąpieli psa, jeśli nie są one koniecznedbanie o higienę sierści psa w tym świadomy dobór szamponów i środków pielęgnacyjnych skóry, przegląd i wyczesywanie sierści, utrzymanie czystości akcesoriów psa i higieny w domueliminacja czynników alergizujących (roztoczy poprzez sprzątanie, pcheł poprzez sprzątanie, stosowanie środków ochrony przed pasożytami zewnętrznymi lub wewnętrznymi, eliminacja alergenów pokarmowych w pożywieniu poprzez dietę eliminacyjną)zwalczanie i zapobieganie inwazją pchełPoza wymienionymi działaniami opiekun psa zawsze powinien podejmować leczenie, gdy zmiany skórne u psa są niewielkie oraz stosować się do zaleceń i czasu trwania terapii określonej przez lekarza weterynarii, bez względu na dostrzeżoną przez opiekuna poprawę stanu skóry Martiz, Gdy twój pies choruje, Warszawa Prelaud, Choroby alergiczne u psów, Wrocław Richter, Księga zdrowia psa i kota, Łódź 2018. Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów Przez aktualizacja dnia 18:57 Zazwyczaj nowotwory biustu dotykają suki starsze, powyżej 10 roku życia, jednak, jak to jest ze słowem „zazwyczaj” – nie oznacza ono „zawsze”. Zdecydowanie rzadziej, ale guzy gruczołu mlekowego mogą przytrafić się także suczkom dużo młodszym. Badania przeprowadzane przez lata wykazały, że rasa psa nie ma istotnego wpływu na częstotliwość występowania tej choroby. To co ma na to wpływ, to zabieg kastracji…ale o tym nieco później. Przyczyny nowotworu gruczołu mlekowego u psa Nowotwory gruczołu mlekowego są hormonozależne. Oznacza to, że ich rozwój jest uzależniony od wydzielania estrogenów i progesteronu. Ryzyko wystąpienia guzów gruczołu mlekowego u kastrowanych suczek przed pierwszą cieczką wynosi, wedle badań, 0,05%. Wraz z opóźnieniem wykonania zabiegu: po pierwszej i po drugiej rujce, ryzyko to wzrasta, odpowiednio do 8% i 26%. Potem, moment wykonania zabiegu kastracji u psa nie wpływa na ryzyko rozwoju choroby nowotworowej gruczołu mlekowego. Ponieważ w komórkach gruczołu mlekowego suk jest bardzo dużo receptorów dla hormonów płciowych, oznacza to, że stosowanie preparatów przeznaczonych do antykoncepcji hormonalnej suk, wpływa znacząco na częstotliwość rozwoju nowotworów biustu. Guzy gruczołu mlekowego suk bardzo często należą do nowotworów łagodnych, nie dających przerzutów do innych narządów, jednak nigdy nie można tego całkowicie wykluczyć jedynie po badaniu klinicznym. U suk jest skłonność do występowania mnogich zmian nowotworowych w wielu gruczołach mlekowych i po usunięciu pojedynczego guzka, zwykle występuje wznowa, lub rozwój zmian nowotworowych w sąsiednich pakietach tkanki gruczołowej. Rak sutka u psa - rozpoznanie Nowotwory złośliwe, zazwyczaj są to raki, mogą zachowywać się bardzo różnie. Od powolnego wzrostu i rozwoju, do bardzo agresywnej ekspansji na okoliczne tkanki. To, w jakim stopniu zmiana nowotworowa odgraniczona jest od okolicznych tkanek, pozwala ocenić dalsze jej zachowanie. Nowotwory naciekające na sąsiadujące tkanki szybko dają przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych (pachwinowych powierzchownych dla pakietu IV i V, oraz pachowe, dla pakietów I, II, i III) a także innych narządów (płuc, narządów jamy brzusznej i kości). Nowotwory gruczołu mlekowego mogą makroskopowy wyglądać różnie: od pojedynczych, dobrze odgraniczonych drobnych guzków, poprzez zmiany mnogie, rozsiane, do naciekających. W każdym przypadku jest to mniejszego, lub większego stopnia deformacja okolicy biustu. Guzy mogą być związane ze skórą i tkanką mięśniową,a ich powierzchnia, może ulegać owrzodzeniom. Zmiany łagodne, niewielkich rozmiarów bardzo często znajduje się przypadkowo, podczas badania klinicznego. Może zdarzyć się również sytuacja, w której nie wyczujemy deformacji przy gruczole mlekowym, ale bez kłopotu rozpoznamy powiększony regionalny węzeł chłonny. Zmiany złośliwe mogą powodować wystąpienie stanu zapalnego i guzom nowotworowym towarzyszyć będzie obfity obrzęk zapalny oraz owrzodzenie. Rozpoznanie raczej nie stanowi problemu dla lekarza weterynarii, choć zawsze zmiany kształtu biustu należy różnicować z procesem zapalnym nienowotworowym lub z przerostem gruczołu mlekowego. Badania laboratoryjne mają bardzo ograniczone znaczenie w diagnozowaniu choroby nowotworowej biustu. Badanie radiologiczne ogniska pierwotnego choroby nowotworowej gruczołu mlekowego nie jest konieczne, ale zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej jest niezbędne do oceny występowania przerzutów w przebiegu procesów złośliwych. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa jest bardzo prosta do przeprowadzenia, ale pozyskany w ten sposób materiał nie jest łatwy w interpretacji. Badanie BAC powinno dać odpowiedź na pytanie, czy zmiana ma charakter nowotworowy, oraz z powinno obejmować okoliczne węzły chłonne, w celu odpowiedzi na pytanie, czy są one objęte procesem przerzutowym. Leczenie nowotworu sutka u suczki ©Shutterstock Postępowanie lekarskie, w przypadku stwierdzenia guzów gruczołu mlekowego jest bardzo proste. Ponieważ nowotwory biustu nie poddają się chemioterapii, radioterapia nie wydaje się być efektywną metodą leczenia tego typu nowotworów, a leki antynowotworowe stosowane z sukcesem u kobiet nie sprawdzają się w leczeniu suk, jedyną skuteczną metodą jest postępowanie operacyjne. Zakres postępowania chirurgicznego jest zależny od zastanej sytuacji. Może być to nodulektomia, czyli usunięcie samego guza. Jest to technika zarezerwowana dla usuwania drobnych, ruchomych zmian. Mammektomia, czyli usunięcie dotkniętego rozrostem nowotworowym pakietu gruczołu mlekowego, wystarcza do usunięcia zmian ruchomych, lub ułożonych centralnie w gruczole mlekowym. Jednak większość guzów, dużych i mnogich wymaga przeprowadzenia mastektomii częściowej czyli usunięciu pakietu, dotkniętego procesem rozrostowym wraz z pakietami, mającymi z nim wspólne unaczynienie żylne i limfatyczne. Mastektomia całkowita, czyli usunięcie wszystkich pakietów tkanki gruczołowej po jednej stronie jest zarezerwowana dla procesów rozsianych. W uzasadnionych przypadkach usunięte powinny zostać regionalne węzły chłonne, w celu powstrzymania powstawania przerzutów. Rak sutka u psa - rokowania W przypadku procesów łagodnych, niezłośliwych, całkowite usunięcie zmian daje rokowanie pomyślne, chociaż nie wyklucza w przyszłości rozwoju choroby w innych, pozostałych pakietach tkanki gruczołowej pakietach. W przypadku zmian złośliwych rokowanie jest już ostrożne, a czas przeżycia od usunięci a zmian z biustu może oscylować wokół 2 lat. Mimo rosnącej świadomości wśród opiekunów zwierząt, niestety wciąż przytrafiają się teorie, mówiące o tym, żeby absolutnie nie ruszać guzów biustu. „Jest to jest i tak już musi być”. Bzdura! Wstrzymywanie się z decyzją o zabiegu mastektomii, odkładanie tego zabiegu w czasie, to nic innego jak hodowanie guza. Wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko powstawania przerzutów do innych narządów, a co za tym idzie, rokowanie zmienia się w kierunku niepomyślnego. Oddając zdrowie Waszego psa w ręce lekarza weterynarii zaufajcie mu w całości. My, lekarze, naprawdę chcemy dla Waszego pupila jak najlepiej. Czy pies może być uczulony na obrożę przeciwpchelną? Obroże przeciwpchelne nie uczulają, lecz mogą wywołać miejscowe podrażnienia, gdy są na przykład zbyt ciasno zapięte albo nazbyt intensywnie wydzielają substancje pchłobójcze. Preparaty antypchelne i równocześnie antykleszczowe działają przez trzy miesiące na pchły i miesiąc na kleszcze. Stosowanie ich co miesiąc nie szkodzi? Każdy preparat jest substancją chemiczną, obcą dla organizmu, dlatego trzeba stosować go rozsądnie. Jeśli zagrożenie kleszczami jest duże, to musimy niestety aplikować go co miesiąc. Jeśli nie chodzimy po chaszczach, to wystarczy stosować go raz na trzy miesiące. Jakie jeszcze pasożyty zagrażają skórze zwierzaka? Oprócz tych żyjących na powierzchni skóry, jak pchły, są i takie, które drążą w niej kanały, np. świerzbowiec lub nużeniec, który może wywoływać stan zapalny mieszków włosowych zwany nużycą. To popularna choroba, szczególnie u młodych zwierząt. Gdy pies się drapie, mniej wnikliwi weterynarze diagnozują zwykle na oko grzybicę. Jakie badania mogą potwierdzić trafność tej diagnozy? Na nieuzbrojone oko grzybicy nie da się rozpoznać. Trzeba pobrać włos i zbadać go pod mikroskopem. Aby ustalić rodzaj grzyba, należy przeprowadzić badanie hodowlane, trwające co najmniej miesiąc. Rozwarstwienie i pękanie pazurów też spowodowane jest grzybicą? Związane jest ono z zaburzeniami rogowacenia naskórka. Często cierpią na nie psy mające przez długi okres problemy ze skórą. Kiedy pies jest najbardziej narażony na grzybicę? Wówczas, gdy w jego otoczeniu żyje kot lub świnka morska – te zwierzęta są nosicielami grzybów. Jakimi chorobami nasz czworonóg może się zarazić od innego psa? Oprócz grzybicy zaraźliwy jest świerzb. Dlatego podczas leczenia powinniśmy zadbać, by nie narażać innych zwierząt. Sami też możemy się zarazić, więc zanim dotkniemy psa, załóżmy gumowe rękawiczki. My też możemy zarazić psa jakąś chorobą skóry? Tak – na przykład grzybicą paznokci. Podobno zapalenie ucha u psa może mieć przyczyny dermatologiczne? Prawie zawsze zapalenie ucha zewnętrznego świadczy o jakiejś chorobie pierwotnej. Towarzyszy alergii pokarmowej, czyli nietolerancji na składniki jedzenia, i zdarza się, że jest jej jedynym objawem. Aby ją wykluczyć, lekarze zalecają przejście na specjalną dietę, która trwa od 6 do 10 tygodni. Właściciele psów nie chcą się na to zazwyczaj zgodzić, bo nie widzą związku między zapaleniem ucha a alergią pokarmową. Jak jeszcze objawia się alergia pokarmowa? Zmianami skórnymi. Zaledwie w 10 proc. przypadków towarzyszą jej objawy dotyczące przewodu pokarmowego. Dlatego aby sprawdzić, czy zwierzę rzeczywiście na nią cierpi, trzeba zastosować dietę, która nie uczula. Nie można wtedy podawać psu niczego poza tym pokarmem. Ordynując taką dietę, nie staramy się jeszcze ustalić, na co konkretnie zwierzę się uczuliło, tylko sprawdzić, czy w ogóle jest uczulone. Jeśli tak, to po jej zastosowaniu zmiany skórne znikną.

rak skóry u psa zdjęcia